Қайрал, Қазақ
Қайрал, Қазақ
Тебірентіп салғанда қайранға азап,
Тіліңді де, ұлтыңды таптап жатыр,
Осыдан келеді екен қайдан ғажап?
Қайрал, Қазақ
Тебірентіп салғанда қайранға азап,
Тіліңді де, ұлтыңды таптап жатыр,
Осыдан келеді екен қайдан ғажап?
Қаз едік қатар ұшып қаңқылдаған,
Сахара көлге қонып салқындаған.
Бір өртке қаудан шыққан душар болып,
Не қалды тәнімізде шарпылмаған?!
Қалай кетті, жазған едім күн нұрын,
Қалай кетті, өлтірген еді сайгүлігің.
Күн нұрын да, сәулесін де салғам ем,
Біткен енді, Құдай сыйың өз бұзды.
Кең далалы өмір бақ,
Кең көлдерім, суым бақ.
Осы жерге, осы шақ,
Қазақ елім бәрге шақ.
Оян, қазақ! Көзіңді аш, қара!
Құлы бопсың орыстар мен сарыға.
Білім емес, ақша ойлаған
Бас имексің бастық айтқан дараға.
Кеш келгенде алыстарды армандаймын,
Сол үшін мен ұйқымды алаңдаймын,
Арман әлемінде мақсат болған құпия,
Тілектерді тек түн келгенде тапқандаймын.
Бұл айлы түн жұлдызбенен жамылған,
Шексіздікке көз тартып еліктірген,
Кел, шырақ тағыма отыр дегендей,
Шақырады сол бір жарық жұлдыз.
Таң бола сала жұлдыз сөнеді,
Сол көз қарас оны алыстан іздеді,
Аспан әлеміне шақырған жердегі күн
Сәулесі кенет сөнген де кім іздеді?
Сол таққа отырсам бір күні мен,
Анау жарық жұлдыз кім десе,
Арсланбек атты ғибрат тұтар Қазақ деп,
Жарық жұлдыз ағып өтті дей ме екен?
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі