Поэзия жазамын, ән де болса жазамын,
Бұл өнеріме куә болар Қазағым,
Көп ұзамай туындымның тұсауын,
Ала жіппен, қайшы алып қиямын!
Поэзияны ермек үшін жазбаймын,
Көңілімнің сырын шертіп қозғаймын,
Оным біреуге ғибрат бола алмаса,
Неменеге жүректегі сырларымды жырлаймын?
Бәлкім мен біртүрлі өлең жазсам,
Өзгеге қандай ғибрат бере алам(ын)?
Біреуге жақсы, енді біреуіне жамансың,
Өлең емес, бағалаушы біртүрлі!
Өстік міне арта қалды балалық,
Енді міне болмауы керек шалалық,
Әр ісің үшін өзің жауап беретіндей боп,
Болмайды енді мынау кіші деп алалық.
Жас кезімде армандадым тезірек ер жетсем деп,
Сабақ оқымай, қыз қуып, ойын ойнап көңіл көтерем деп,
Қазір енді бәрі кері жүріп кеткендей,
Сабақ оқып, жұмыс жасап, қыз түгіл ойынға да уақыт жоқ!
Ержетім міне қас-қағым сәтте әп деп,
Төгіледі кедергіден-кедергі сақ-сақ деп,
Көтеру қиын болса да үлкендікті,
Ешкім саған оңай болады демепті!
Бала кез ғой ең ғажайып сәт қарық күлген,
Ойын-ойнап достармен уақытты бақытты өткізген,
Қыз қуып, сөз салып, өтірік болсын үйленіп,
Сағындырмай қоймайды ғой сол баяғы шалалық!
Сағындым сені, сағынбау сені мүмкін бе,
Сағынышымды жазып қалу еркімде,
Бірге өткен сәттерді еске алып отырсам,
Көңілге қуаныш, көзге жас келмей ме?
Сағындым сені арайлы Аралым,
Толар деп еліктеумен сынады сағым,
Барымды берер едім қайта толсаң,
Барымды берер едім артқа қайтсам!
Қайта жүрсем атаммен балық аулап,
Ақылдарын, қызықтарын қызыға тыңдап,
Қайықта зейін қойып сыбырлаған дауысқа,
Есте сақтап көбісін, одан көк сөз жасап!
Қызықтарымды атама сыбырлап айтып,
Күлгеніме балықта қорқып кетер қашып,
Кешке тамам үйге қайтпай масахана құрып
Аулаған балықтан жағада сорпа жасап.
Өмір деген, өтеді байқалмай-ақ, қас-қағым,
Ілесіп үлгермесем де ештеңе істей алмадым,
Әй, нәгөй өмір маған қара, мені тыңда,
Құлатсаң да тұрып көштің соңынан қалмадым!
Өмір өтет, байқамай-ақ, ұғын соны,
Ұғынбасаң жас келгенде, айтпады деме бұны,
Кезіңде оқып, демді қойып оқы бұны тағы-тағы!
Өзің өлгенмен, бұл өмірде жасаған ісің өлмейді!
Сауап, харам дегенмен де ісің бітпес,
Өлмес үшін, жаз, ғылыми жаңалық аш!
Құр нанға тойып жатқан, жақсылыққа әкелмес!
Бірі білсе, енді бірі бұл сөздерді түсінбес!
Әй, өмір қайда зымырап барасың?!
Уақыт өте мені өзіңе аласың,
Өмірімде жетістікке жете алмасам да,
“Өз кінәң ғой!” деп, қолыңды сілтей саласың!
Әй, өмір қайда зымырап барасың?!
Уақыт өте өз дегеніңді табасың!
Тас тіпті темірді де су тескендей,
Тықылдап тық-тық етіп өшпес қып ойасың!
Әй, өмір қайда зымырап барасың?!
Уақыт өте мені өзіңе аласың,
Сағаттың тілі тықылдап секунд сайын күректей,
Көрімді асықпай жәймендеп ғана қазасың.
Әй, өмір қайда зымырап барасың?!
Дым үндемей жастық шақты аласың,
Күш көп кезде жұмыс істемегеніңе,
Қартықтың ызы сезілгенде санды қағасың!
Отырған жағат(ды), құмырсқа шағат(ды),
Жұмыс жасау жақпағанмен, айлық жағат(ды),
Ерігіп отырсаң, құр босқа өтет сағат!
Құр уақыт өтсе кедейлік келіп басты қағат(ды)!
Кім еңбек ете алат(ды), сол адам, адам болат(ды),
Бос күлкі, ойынмен өтсе уақытың бақыт қалат(ды),
Бақыт кетсе өмірден бәрі жаман болат(ды),
Жаман болса бақытың, мәнсіз өмір қалат(ды).
Тұр ерін бе, намаз оқы, іс дөңгелет!
Кітап оқып, сауап алып, ісіңді адал ет!
Қарашы кәрі-жасы құр жатқан жоқ ерігіп!
Сенен кіші-үлкені іздеп жүр ғой термеліп!
Кеш келгенде алыстарды армандаймын,
Сол үшін мен ұйқымды алаңдаймын,
Арман әлемінде мақсат болған құпия,
Тілектерді тек түн келгенде тапқандаймын.
Бұл айлы түн жұлдызбенен жамылған,
Шексіздікке көз тартып еліктірген,
Кел, шырақ тағыма отыр дегендей,
Шақырады сол бір жарық жұлдыз.
Таң бола сала жұлдыз сөнеді,
Сол көз қарас оны алыстан іздеді,
Аспан әлеміне шақырған жердегі күн
Сәулесі кенет сөнген де кім іздеді?
Сол таққа отырсам бір күні мен,
Анау жарық жұлдыз кім десе,
Арсланбек атты ғибрат тұтар Қазақ деп,
Жарық жұлдыз ағып өтті дей ме екен?
Жатырмын ақшамнан кейін тапшанда,
Жәймен еседі беттен жел ғана,
Аспан көктен түнек болғанда,
Жарқырады жұлдыздар аспанда.
О, жаратқан ием Алла,
Ғашықпын мен аспанға,
Күнге, айға, жерге, жұлдызға.
Аңсаймын сонда баруға!
Асыл жұлдыз болуға,
Бәрі тамсанып қарауға,
Баурайды олар мені өзіне,
Келе ғой деп шақыра!
Эх, Астрономия!
Неге жұлдыз болмадым,
Неге күнге бармадым,
Жерде таңсана мен қалдым!
Өтсең де ең бақытты кезден сан мейлі,
Ол шақты түрлі ойлар басып кез кермейді.
Өткенді ешқашан да сағынбаңдар адамдар
Бәрі-бір ештеңе де артқа қайтып келмейді...
Тоқтатуға тырыссаң да көнбейді ме ой?
Түсінемін жақсы естеліктер өлмейді ғой!
Өткенді сыздап іздемеңдер ей, адамдар,
Ол енді бәрі-бір қайтып келмейді ғой!
Түсініксіз күйге түстім мүлде,
Білсем ғой шіркін өмірдің мәні неде?
Сұрасам адамдардан әртүрлі жауап берер,
Әлі күнге білмеймін қайсысына сенеріме!
Егер сенсем, жүрсем олар салған соқпақпенен,
Кім кепілдік бере алады дұрыс жолда жүргеніме?
Қалайша әлі күнге білмеймін мен?
Үлкендіктің сатысына келгеніме?!
Қолыма қалам алдым хат жазғалы,
Болашақ ұрпақтарға ғибратты ой айтқалы,
Жамағат құлақ салып тыңдасаңыз,
Айтуға датым көп ой қозғағалы.
Адам деген бір пенде ойланбаған,
Қолда бар асылтасты сыйламаған,
Рахым етпеген үшін оны Аллам,
Бағанағы асылтасты қайтып алған!
Не ұқсын надан байғұс құр тамақтан,
Құр сандалып жүруден әуарадтан,
Гауһарды тас екен деп лақтырған соң,
Не деуге болады құр ақымақтан?!
Ерінсе өмір адамның ісі өнбес,
Құралы мен талантты да оған көнбес,
Атасынан қалған байлығына масаттанып, ол да бітет,
Ешбір адам уақыттың елшісіне ешкім қарсы келмес!
Сен кетті деп бұл өмір,
Өмір-өзен,
Тоқтатпайды ағасын!
Өтеді күн, тек сенсіз,
Өтеді түн, тек сенсіз!
Тіріңде неге үлгердің?
Кеше ғана бала ең,
Әр ісің есейсең де балаша,
Кімге ғибрат бола алдың?
Адамдардың санатында қалатындай,
Адамдар сені ғибрат тұтатындай,
Мына өмірде түген деген болыпты,
Бұл өмірге түген пайда қосыпты,
Дейтіндей ей, қарағым не істедің?
Өмір-өзен
Жылғасы оның қысқа жол,
Сынақтар сарқылмайтын,
Қиын-қыстау тұрақ ол!
Түзу жүріп, тура бассаң апарады жұмаққа,
Сөзге биік, ісің жақсы иман жанды пенде бол!
Көбелек сондай сүйкімді,
Әр көрген адам сүйсінді,
Кіп-кішкентай түрлі-түсті ол жәндік,
Ыстағысы кеп әр адамың ұмтылды.
Құрт болғанда ешкім оны менсінбеді,
Тек құстар оны азық қылғысы келді,
Әлем танығысы келген бала ғана бір қарап,
Одан басқа оған ешкім көңіл бөлмеді!
"Өмір ма бұл?" деп құртың жылады,
"Бір дәу қарап, енді біреуі азық қылады!"
Жаманнан, жақсылыққа ұмтылды,
Жібекке оралып бәленбай уақыт ол жатты!
Күнге-күн қосылып, айлар өтті,
Бала ғана оны қарай ұзақ күтті.
Тазалыққа құстардың қарны ашты,
Уақыты келгенде жібектен қиналып шықты.
Бізді заман емес, адамдар өзгертеді,
Солай-солай заманға дақ келтіреді,
Бірімізге-біріміз жау болып,
Өмірді солай босына өткізеді!
Түбінде бәрі-бір жаман іс жарып шығады,
Ұрлық ісі өзіне де керек емес болып қалады,
Жасырын жасап-ап неге өзін сынға алады?
Жарып шыққанымен ол қоймай, махшарда сауал болады,
Қасыңды аш, қабағыңа қар жаумай,
Ғайбат айтпа сауабыңнан айырылмай,
Өзіңді ұлы ұстар мінезді қой,
Тәкәппарланып жұмағыңнан айырылмай!
Білмей жатып білем деме ешқашан,
Әйтпесе өтірікпен күнә аласың әрқашан,
Пысық болам деп, артықпенен арам жеп,
Сұрау болат! Өзіңді алдауды тоқтатасың сен қашан?
Ешкім сені бауырындай көрмейді
Ешкім тыңдап, көңіл бұра бермейді,
Еңбекпенен көтермесең өзіңді,
Бет айналып, қолын бір-ақ сілтейді!
Жуас болсаң, басқа шығып өрлейді,
Өзіңді ойласаң, тас жүрекке теңейді,
Жамандайды, көралмайды иттей қып
Ешкім саған жақсылығын бермейді!
Құрметтемей, ешкім арттан ермейді,
Бетке басып, сөзбен көміп жерлейді,
Жақсылығың артта қалады жасаған,
Содан сені ешкім жақсы демейді.
Қателессең қайта саған сенбейді,
Өз қайғыңды, өзің ұстап жең дейді
Сені қарғап, жаман көрген адамдар
Жәй әншейін қадіріңді білмейді.
Уақыт зулап өту де,
Менің уақытым келуде,
Шаруаларым көп еді,
Неге үлгердім өмір де?
Армандарым көп еді,
Мақсат болып келеді,
Сол мақсаттың жолында,
Жасым енді он жеті!
Арманым, менің арманым,
Ақиқат қашан боласың?
Өмір деген қас-қағым,
Бәлкім елеусіз қаласың?!
Талай жоба жасадым,
Талай ойды құрадым,
Күні бойы бір өзім,
Жақсы өмірді қаладым!
Он сегізім қоштастың ба, кеттің бе?
Он сегіз де жетеріме жеттім бе?
Бал бөбектей бала кезбен қоштасып,
Кәртейген де өкінбестей еттім бе?
Көз жүгіртіп өте шықсам өткенге,
Бала шағым зу жүгіріп өткен бе?
Ойды қырды қайта-қайта аралап,
Қандай бақыт күтер екен өскен де ?
Он сегіз жас бұл ешқашан оралмас,
Он сегіздей көңіл кетпес жоғалмас.
Қоштасуда қиын болар, себебі,
Жүз жасасаң он сегіздей бола алмас!
Қалайша осы күнге дейін бәрін байқамадым,
Заман емес, адамдар құртқандығын,
Алайда адамдағы жылулықты мен аңсадым,
Аңғармаппын жүректегі шоқ, қара тасқа айналғанын!
Қайта жақсаң, жанама екен ей, шырақтық?
Итте болса мейірім беріп қарап бақтық,
Түбінде саған жау боп, маған шапты,
Қадірін білмеген неткен жаман ех, жарықтық!
Сол үшін де жүрегің қарайды ма?
Мейірім іздеп жүрегің жылайды ма?
Бес күндік мына өмірге зорға келген,
Көңілді, Иманды, Адамгершілікті болу тым қиын ба?
Жаман болса өзіне, өзің үшін жауап бер,
Осы сөзім жүрегің де болсын шер,
Бұл өмірде жақсылыққа сауапсыз, Жамандыққа қалмайды жауапсыз!
Маңғыстау да көз аштырмас шаңлы боран соғады,
Бүгінгі іс, ертеңге қалып, жұрт үйінде тығылып жатады,
Көз тастасаң далаға ештеңе де көрінбей,
Сұқ-сұқ етіп терезені ойып барады!
Ашулы боран гу-гу етіп соғады,
Жаңбыр жауып үстінен, жағаласып қояды,
Шаң мен жаңбырдың арасындағы бұл күрес,
Түбінде бәрі-бір жаңбыр жеңіп шығады!
Сүйіспеншілікпен берген суда тәтті,
Бисмиллямен бастаған істе сәтті!
Құдайы қонақ әр адамға сый көрсеткен,
Екі өмірде несібесі болады көпті!
Сыйла адамды, жақсы болсын, жаман болсын,
Құрмет көрсет көпті болсын, кемді болсын!
Әр тіршілік иесіне өз мейіріміңді көрсетіп,
Берілген сауабы әрқашанда қабыл болсын!
Бақытты болуға әр адамың әр адамың лайық!
Әр адамның таңдауы өзінде ғой ол анық!
Егер шынайы сүйіспеншілігіңді көрсетсең,
Сауап пен еселеніп қайтары осы нық!
Басқалар жаман болса, жаман болсын,
Басқалар ессіз болса, ессіз болсын,
Оның таңдауы бөлең, жолы бөлек,
Сондықтан да жақсы таңдау өзіңнен болсын!
Жамандыққа жолама,
Одан ісің оңама?
Жақсылықты жасасаң,
Елеусіз ол қалама?
Жамандықты ойлама,
Жақсы амалды тойлама!
Жамандықтан аулақ бол,
Сауап жазылар оғанда!
Жақсылық жаса үнемі,
Сауаппен еселеніп келеді!
Әсем әлем жақсыларға толсын деп,
Жақсы үшін, жамандардан қашық бол!
Қайтып келмес күндер өтті,
Қайтып алмас сөздер кетті,
Ешқанда қайталанбас,
Көптен қымбат уақыт өтті!
Сол уақытың жақсылыққа жұмсалды ма?
Әлде мақұрым болып құр өтті ма?
Тарихқа енуге тырыстың ба?
Уақыттың құндылығын біле алдың ба?
Уақыт аз, көптей болып көрінеді!
Көзді ашып жұмғанша ол өтеді!
Сол аз уақытты дұрыс жаққа қолданып,
Мүмкіндікті жіберген соң еш кетеді!
Әлсізді жеңу, жеңіліспен бірдей!
Мықтыны жеңу, жеңістің төресіндей!
Мықты болсаң, мықтыны жең,
Құр босқа әлсіздерге шаба бермей!
Әлсіздермен пайда үшін күрестің,
Мықтылармен айла үшін сөйлестің,
Сенемін сенің білегің емес, білімің мықты,
Алайда сен ар-ұятты ойлаппең?!
Мықты болсаң, әдептіктен сен аспа!
Мықты болсаң, әлсіздермен жағаласпа!
Әрдайым адамдықты сен ұғып,
Күнәлі іс үшін, ешқанда ат салыспа!
Мықты болсаң қарағым өзіңді жең!
Мықты болсаң ғайбатты тіліңді тый!
Мықты болсаң шешеңнің сөзінен аспа!
Мықты болсаң, Құрандағы істі сен, мен, ол жаса!
Қарғысың қара басыңа,
Ырбандама жасыма,
Сен тілеген қарғысың,
Айналып келер басыңа!
Жаман қарғыс тілеме,
Орынсыз ешқашан да сөйлеме!
Жақсы тілек, жақсы ой,
Саған да тиерін біліп қой!
Жақсы жауап болмаса,
Үнсіздік алтынмен тең!
Орынсыз сен сөйлесең,
Наданның ісімен тең!
Жақсы сөз сөйле, не үндеме!
Жақсы тілек тіле не ет тәубе!
Әр сөзің жан дүниеңнің айнасы,
Ал сенің жаның керемет пе?
Сұрасаң бата берейін,
Қолыңды жай қарағым,
Жақсы тілек тілейін,
Әумин деп қой шырағым!
Уа, Аллағым оңдасын,
Жаманшылық болмасын,
Ұлыс оң болсын,
Ақ мол болсын!
Жалғыз тәңір қолдасын,
Аман сақтап мал басын,
Кәсібің биікке өркендеп,
Еккен егін солмасын!
Жер жарылып, гүл болсын!
Жау қырылып, шөп болсын!
Жаман пиғыл, жоқ болсын!
Жақсы амалың, мол болсын!
Қар еріп, мінекей көктем келді,
Құстар келіп сымпылдап ән әкелді,
Әр адам өмірді жаңа бастағандай,
Тұрғызды өмір сол бір жатқан дүйім елді!
Қар еріп, су болып, жылға болды,
Ол жылға, аға-аға, өзен толды,
Ауа-райы қайта-қайта өзгеріп,
Дала түсініксіз сырға толды!
Жаңа жылда, жаңа өмір басталды,
Түсінеді бұған тек адамдар байсалды!
Наурыз келді, Рамазан алда ғой,
Кеше бастамаған адам бәрінен кеш қалды!
Бұл махаббат бір жанға арналмайды,
Бұл махаббат орнына қойған айды,
Сондай күшті шексіз мына сезімде,
Жүректі сан мың рет жаралайды!
Бұл махаббат арналады анаңа,
Анаң үшін ыстық сезім жанама?
Бұл махаббат арналады мүмкін жарыңа,
Сезімді қалай сыйдырам санама?
Дүңк-дүңк етіп соғып тұр мендік жүрек,
Бұл жүрек жақындарға болған тірек,
Бұл жүрексіз ешқандай өмір болмас,
Махаббаттың шыңына шыққан сирек!
Өтті бәлкім қаншама күн, талай жыл,
Саған ғана арнап жаздым талай жыр,
Өзіңді аңсап сағынғанда сарғайып,
Өзіңменен қосылуды қалаймын!
Көзің сенің қысыңқы, өзің балдай тәтті жансың,
Сен менің өмірімдегі ерекше әнсің,
Шыныңды айтшы сен де мені сүйесің ғой,
Өміріме болып қаласың ерекше мәнсің!
Балқадишам жүрегің неткен таза!
Осыдан айтып маған қандай жаза?
Мен сені шын жүрекпен, шын сүйемін,
Жүрегімді қылмашы енді қаза!
Қалдашым болашаққа қадам бас,
Жүректегі тұнып тұрған жарамды аш,
Сен мені сүймесең де мен сүйемін,
Жүрегімнен пәк мың бір мың жанға жаралмас!
Шын бақытын сүйіп тапқан бұл ғалам да,
Махаббат дертінен мен де қапы қалам ба?
Мен де бәлкім ғашық пенде шығармын,
Бұл әлем де теңдесі жоқ сұлу адамға!
Ай туады, бұлт көшеді Көктөбе де,
Махаббат бұл ескертпейді келер де,
Жүректегі саған арналған сезімім,
Тасып тұрмақ, сыймай жатса өлем бе?
Бір қуаныш, бір қайғысыз кетпейді,
Саған ғашық мендей азап шекпейді,
Шын махаббат көрсетейін дегенде,
Өзгелердің көзқарасы шектейді.
Сағы сынған қашқын жандай күйдемін,
Қап бұл жолы да түбегейлі күйредім.
Жұрт алдында жалғыз қалып қалғандай,
Сөз де түйе, ал ісім де түймемін.
Өмір - бір жігітке берді нән байлықты,
Сол үшін сұлу қызды жүгіртіп сай қыпты.
Біздей қарапайым жігіттерді не қылсын,
Аппақ термен, санап жүрген айлықты,
Ақырын жүріп, анық басқан байыпты.
Иә, жігіттер, бүгін ашсың, ертең тоқ,
Сені ешкім ақшаң жоқ деп сөккен жоқ.
Бай, хандардың баласына қарама,
Олар сенің азабыңды шеккен жоқ!
Ал сен ұмтылшы арманыңа секілді оқ!
Қабырғаңды қайыспасын түн айға,
Сүйгеніңе гүл, алтын алмасаң, мұңайма!
Сүйген қызың, ақшаңа да қарамас,
Сүйсе сенен жоқ затыңды сұрай ма?
Сүйгенді сүй, сүймегенге ешқашан да жалынба!
Байлықсыз құр тіршілікті көріппін,
Түгің жоқта жолықпайды көріктің
Бізге қыздың назарының түспеуі,
Жоқ болғаны әкеміз де көліктің,
Көлік түгіл жоқ болғаны әкенің…
Бір де саған ызам келіп, бір де саған кектенем,
Бір де сүйіп, сағынамын, қалқып ұшам көкте мен.
Эй, тойымсыз жүрегіме, айтып баршы мынаны,
Ол жолықпай қалған болса, онсыз жалғыз нестер ем?
Бәлкім сол бір жыңғыл болып, калар медім өспеген,
Сен арқылы қамшыланып, сен арқылы өзгерем!
Бағым жанбай, жолым болмай жолықпасаң сен маған.
Бала іспетті жүрер медім, тұсауын да кеспеген!
Иә, білем, мен сондаймын, бір де бие, бір де түйе.
Қызғанамын, болғандайсың жаныма шипа, өзің ие.
Көп нәрсеге дайын едім, ай, сұрықсыз өмір-ай,
Сезімімді айғақтайтын болып кетті - сөз ғана-ай!
Бізге шектеулі келген екен, бірге өткізген уақыт тым,
Бізге сиректеу берген екен, нағыз дәмін бақыттың,
Арманыңды алма-кезек орындаушы ем әттең-ай,
Тек бір сәті келсе екен, мен аңсаған уақыттың!
Ақ қағаз бен көк қаламды мен алдым,
Көңілдегі сырларымды мен жаздым,
Шатырдың төбесіне шығып-ап, биіктерге,
Достарыммен өткен қызықтарды толғадым!
Жаза-жаза өлеңді тізесін шығарып тастадық,
Дос қыздармен ойнап сындырып оларды біз алдық.
Егер үйде комп пен пест ойнап жалықсақ,
Дос, құрдастармен тентектікті бастадық!
Біз ешқашан ештеңеден қашпадық,
Қиындық туса оған мойымай саспадық,
Ішіміз пысса, бірақта олай болмаған,
Егер болса жағаласып тастадық!
Алайда біз әдептіктен аспадық,
Адамгершілікті әрдайым сақтадық,
Қымыз халал масаяамыз деп ойлап,
Бір күнде бес литрін ішіп тастадық!
Каспий толқындары бұрқ-сарқ етеді,
Жәй долданса ей, шырақтық қайтеді,
Қасиетті Маңғыстаудай жерім де,
Салқын самал бетіме келіп еседі.
Тастасам алыстарға көзімді,
Сүйіп қосқан келіндей бір көнеді,
Дымқыл ауаны тереңірек бір жұтсам,
Осы сәтте мәңгі болғым келеді!
Ойпырмау сүйсінгенше күнде батты,
Күндегіше мінезі жоқ жасап ақты,
Күннің нұры судың бетін өртегендей,
Уа, Жаратқан сөндірмеші осы өртті!
Анам сіздің көзіңізден жас көрмейін,
Ешкімді де тек сізден қас көрмейін,
Сізді қатты жақсы көремін дей отырып,
Жан жылуы шашатын нұр көрейін!
Сіз сәбиді, аялап бақытым деп,
Ыстық сезім алау отын жағыппын деп,
Сіздің мына әр күніңізге тілей бақыт,
Күлкі көрейін әр сағаттың уақытын да!
Сіздей ана әлемнен табылмайды,
Әкем сізді әділ жан деп бағалайды,
Сол сенімді жүрегіңізге мың бір алғыс,
Жылу жанып тұрған жүрегіңіз жабылмайды.
Отбасым болсын отқа күйем,
Отаннан патриоттық сезім түйем,
Сол сезімді үйреткенде анама,
Сізді шын жүрекпен мәңгі сүйем!
Жибили болса егер де,
Кәсіби қылып арқалан,
Арзу қылып түлетте,
Хасилден ешкім қалмаған!
Тәркі дүние қылмашы,
Хирсты адам болмашы!
Хәһами хәуалы сен болсаң,
Һәуас қой ол шынында.
Арзу рия сен қылсаң,
Шархы болат соңында,
Адамгершілікті сен болсаң,
Надир ғой ол расында!
Саниғ шафғат, сәхәрімен,
Уа әммәлзина амәну,
Әкелет ол ғафур, уадид, разақпен,
Махшар ғиззат – хұрмет болсаң расында!
Бүртүрлі мың сұрақ бар ішімде,
Сұрақтаға жауап бар әр сөзімде,
Ақ-қараны ұғындырып әр ісімде,
Сол үшін жазып отырым өлеңді түн ішінде!
Бәлкім тек қызық үшін арнадым өлең мен жыр,
Осылайша жұртқа ақтарылды іштегі сыр,
"Үйдегі сөз сырқа шықпасын! Сыртқы сөз үйге кірмесін!"
Деген көк сөзіме өзім сай бола алмадым!
Өтірік күлкі адамдарға жымиған,
Жұлдыздардан да қатты жарқыраған,
Адамдардың жаны қара түнек,
Өзін-өзі жаман іспен силамаған!
Ағады көзден жып-жылы жас,
Жаңа шырын сияқты, жап-жаңа жаз,
Көзден бетті, беттен жерді сүйет
Осы шығар өмірді мәні ғой деп!
Есіңдеме, ңөңге соғылып титаник батқан кеме,
Салқын судан, мұз болып, аязбен қатқан дене?
Бай болса да аямай, сезімдері қос ғашықтың мұз астына,
Кемеменен тереңге батып, ғашық отты өшкен деме!
Кейбір жандардың жүректері Титаниктей,
Жүре алмайды, сезімдерді кемтар етпей.
Талай жүрек, жаралы сезімімен,
Келмес жаққа батады, Титаниктей.
Қыз ғана қалды ол да уайыммен, мұңға батты,
Ай астында, жұлдызға сырға қатты,
Бар үмітін, сеніммен мұзға шақты,
Ал естелік жүрегіне қатты батты.
Аңыз болып,
Аталған алып кеме,
Дәрменсіз болып,
Осылайша суға батты!
Сен мені бұрынғыша еске аласың ба?
Сол бір кештегі Каспий жағасын да,
Теңіздің толқыны аяғымызға соғушы еді,
Тап бір саған деген махаббатым секілді?
Ақ жүрегің елжіреп бұрынғыша таң қалсын деп,
Естеліктермен сол бақытты сәттерге барсын деп.
Саған арнап түрлі өлең жазып тұрамын,
Сәлде болсын мені есіне алсын деп!
Білемін ұмытпадың сол бір ғажап күндерді,
Ұйқысыз өнкен ай, жұлдыз сөнген түндерді,
Таңға жақын келгенің де, әкең ұрсушы еді,
Қалайша ол да маған бөтен болып үлгерді?!
Каспийдегі борандай еске алам сол шақты,
Жүрегімнен өшпестей сен қалдырған із қапты.
Толқындардың үнімен сырласқан да жүрегім,
Бейнеңді көремін, сен қайтқан сол жақты!
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі