Өлеңдер - Bilim

togzhankhalel

Павлодардың қызымын мен білмесең,
Шалалықты басасың ғой бетіме бірден.
Не орыс емес, қазақ емес, бұл не өзі?
Жаман көріп нең бар? Шықпа шектен!

Қазақ деген атың сөнбесін деп,
Қазақ деген тілің өшпесін деп,
Қазақ дейтін даңқты ел көркейсін деп,
Жауыңның бар кінәсін сабырмен айтта, кешір.

Бұл не заман болғаны,
Шындық пенен өтірік бір алмасты.
Кімге, неге сенсең-дағы
Бұл жалғанда бізді тұзақ басты.

Шіркін, түк білмейтін бала болсам,
Ащы шындық айтуға асықпас ем.
Мүмкін жолымда талай адаспасам,
Жәннат кілтін ашуға тырыспас ем.