Этнографиялық əңгіме

Ғабитті Жаңбыршы ауылына жіберді.Себебі, колхоз құрамына кірмеген ауылдың жағдайын анықтау.Бірақ, жерлері шұрайлы, мінездері түсініксіз.Ең арық малдарды осы ауыл жинап алғандай.Осынша бай жердің иесі неден жұтынап отырғанына қайран қаласың.Амандасуды бастағанда ана-кісіден баста, мына кісіден баста, енді мынау дейді.Бір-бірінің сөзін бірі қайталап, қостап отырады.  Үлкен үйге қонақ күтеді екен.Үлкен үйлері бұрынғы, дастарқаны дəм татымайды.Жүзі шырайлы Қарашаш деген əйел бар екен.Ал отырған еркек атаулының бəрі қолдарынан түк келмейтін, үңкей қыртаң.Оқып отырып, Абай атамыздың мына сөзі есіңе оралады."Аузымен орақ орған өңкей қыртаң".Бұл бір ертеден қырсығы арылмаған, жадау төрелердің ауылы, тамтығы қалмай біткен ауыл.

Шығарма идеясы ертедегі салт-дəстүрдің санада қалғандығы.Өздерін паң көрген, мен-мендей обырлығын қоя алмаған, қасқырдай обырлар."Ел дамуын қаламай, кертартпа мінездерімен өздерін де қорлап жүр.Ескінің есерсоқтығын істеген кертартпа содырлар.

Тұрғанбек Бибіфатима

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз: