Қазақилық па екіжүзділік пе?

Қырық бес жастағы ер адам сыра дүкенінен шығып, маған қарап: "фу, қандай қорқынышты" дейді. "Қыздар, бұл жұмыс орны, мұнда сіздің күлкілеріңіз иә хаханки емес, осы жерден шығыңыз", "Қыздар, сен тіпті қазақсың ба? Бұл біздің мерекеміз емес, неге өзіңізді осылай сындырасыз?". Мен гримм жасау мен тәттілерді сұраудың несі жаман екенін түсінбеймін бе? Осы "жалған әулиелердің" ешқайсысы ешқашан қорқынышты фильмдерді көрген емес пе? Неліктен олар мұның бәрі "джин чайтанға" әкеледі деп айқайламады? Бұл қазір елде болып жатқан ең жаман нәрсе ме? Сыбайлас жемқорлық, педофилия, зорлық-зомбылық, жұмыссыздық, кісі өлтіру олар жазасыз қалады. Біздің көңіл көтеруге тырысуымыз ең қорқынышты ма? Мен күмәнданамын. Мұндай адамдардың игілігі мен күткендей көп болған жоқ, көбісі күлімсіреп, сұрады біз не салдық, тіпті кейбіреулері жақындап, суретке түсті (бір сәтке жұлдыз сияқты сезінді). Кейбір адамдардың бізге өмір үйретуге тырысуы өте күлдірді. Сүйікті Сен менің нағашыларым да тәтелерімсің, менің иығымда өз басым бар, тек Мен өз әрекеттерім үшін жауаптымын. Ақыр соңында, менің ата-анам бар, Мен кіммен әр іс-әрекетімді талқылаймын, егер олар қарсы болса, мен көшеде мұндай түрде көрінбес едім. Сіз митингілерге шығып, сөз бостандығы мен таңдау еркіндігін талап еттіңіз бе? Егер бәрі мені "жеуге" дайын болса, менің таңдауымның мәні неде? Ал сіз не білесіз? Менің ойымша, мен ата-анаммен өте бақыттымын, ал сол зұлым адамдардың балалары екіталай.

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз: