Трилогия мен қарсылық әдебиеті теориясы

Три­ло­гия (грек. trі — үш, logos — сөз) — маз­мұн-ма­ғы­на­сы, сю­же­ті жа­ғы­нан бір-бі­рі­мен ты­ғыз бай­ла­ныс­та, не­гіз­гі кей­іп­кер­ле­рі ор­тақ ке­ле­тін, өза­ра жалғас­қан, тұ­тас үш бө­лім­ді ту­ын­ды.

Ди­ло­гия­ны да, три­ло­гия­ны да құ­рай­тын әр шы­ғар­ма­да ба­ян­да­ла­тын оқи­ға тия­нақ­та­лып, кө­бі­не­се, не­гіз­гі кей­іп­кер­дің өмі­рін­де­гі бел­гі­лі бір ке­зең­ді қам­ти­ды. Сон­дық­тан бұл шы­ғар­ма­лар­дың әр­қай­сы­сы өзін­ше ата­лып, же­ке кі­тап бо­лып та ба­сы­ла бе­ре­ді. Әр бө­лім­нің же­ке ат­та­ры бол­ға­ны­мен де, оның сю­жет­тік же­лі­сін­де, ком­по­зи­ция­лық құ­ры­лы­мын­да тұ­тас­тық бо­ла­ды.

Ал­ғаш­қы бө­лім­де­гі ке­йіп­кер­лер кей­ін­гі­ле­рін­де де әре­кет жа­сап, ав­тор­лық идеяны ашу­ға қыз­мет ете­ді.

Қар­сы­лық әде­бие­ті жал­пы ХХ ға­сыр­да Екін­ші дү­ниежү­зі­лік со­ғыс­қа қар­сы­лық жағ­дай­ын­да пай­да бол­ған ан­ти­фа­шис­тік әде­би­ет ре­тін­де қа­расты­ры­ла­ды.

Алай­да қа­зақ­стан­дық зерт­теу­ші­лер орыс бо­дан­ды­ғы­на қар­сы «Зар за­ман әде­бие­тін», сон­дай-ақ ХХ ға­сыр­дың 20-30 жыл­да­ры қа­зақ әдебие­ті­нің сол ке­зең­де­гі көр­нек­ті өкіл­де­рі Жү­сіп­бек Ай­мау­ытұлы мен Мағ­жан Жұ­ма­ба­ев­тың шы­ғар­ма­шы­лы­ғын да Қар­сы­лық әде­би­ет­ке жат­қы­за­ды.

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз: