Өлең, жыр, ақындар

Милостық Венера

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2365
Кеңдігі ме өмірдің,
Тарлығы ма?!
Ойлы көзге дүние жарлы мына.
Венераны көрген жан сене алмайды
Бұдан басқа сұлудың барлығына.
Бір құдірет сен одан, сірә, көрдің,
Мойыныңды кетерде бұра бердің.
Күндіз демей,
Түн демей,
Алдында оның
Тұра бергің келеді,
Тұра бергің.
Күлем десең күле бер миығыңнан.
Сыр оқыдым көзіңнің қиығынан:
Аз болғандай көргенің,
Қарағаның,
Сипағың кеп кетеді иығынан!
Солай әлі Мысырда,
Әлі Үрімде...
Не істесе де таланттың әмірінде.
Осы жолы
Адамнан жеңілгенін
Мойындаған шығар-ау Тәңірің де!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қаздар қайтқанда

  • 0
  • 0

Жапырақ боп сары күз түсті, міне,
Қайтты қаздар өзінің түстігіне.
Қазағың мен қаздардың түбірі бір
Түсінеді көшпелі ел құс тіліне.

Толық

Бар сияқты сары уайым, сартап қайғым

  • 0
  • 0

Бар сияқты сары уайым, сартап қайғым,
Жатып алып кей кезде нәр татпаймын.
Кез алдымда дүние дөңгеленіп,
Шыбын жанды қоярға жер таппаймын.

Толық

Қазақ пен қонақ

  • 0
  • 1

Жігіттің қапалысын,
Азалысын
Жырменен жұбатпасаң —
Жазалысың.

Толық

Қарап көріңіз