Өлең, жыр, ақындар

Милостық Венера

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2435
Кеңдігі ме өмірдің,
Тарлығы ма?!
Ойлы көзге дүние жарлы мына.
Венераны көрген жан сене алмайды
Бұдан басқа сұлудың барлығына.
Бір құдірет сен одан, сірә, көрдің,
Мойыныңды кетерде бұра бердің.
Күндіз демей,
Түн демей,
Алдында оның
Тұра бергің келеді,
Тұра бергің.
Күлем десең күле бер миығыңнан.
Сыр оқыдым көзіңнің қиығынан:
Аз болғандай көргенің,
Қарағаның,
Сипағың кеп кетеді иығынан!
Солай әлі Мысырда,
Әлі Үрімде...
Не істесе де таланттың әмірінде.
Осы жолы
Адамнан жеңілгенін
Мойындаған шығар-ау Тәңірің де!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айтатын сыр

  • 0
  • 1

Айтатын сыр,
Жазатын жыр көп менде.
Шалқып жүріп байқамаппын көктемде.
Шаншу болып қадалған оқ сөздерден

Толық

Қызыл кітап

  • 0
  • 0

Қам көңілдің көк тұманы, тез айық!
Өмір үшін күреспеудің өзі айып.
Динозавр құрып кетсе бір кезде,
Енді, міне, қалды піл де азайып.

Толық

Ауылдағы алғашқы күн

  • 0
  • 1

Туған жерде бақыт деген бар құсың.
Туған жерсіз — бейшарасың,
Жарлысың.
Аңсаудайын аңсап келдім алыстан.

Толық

Қарап көріңіз