Өлең, жыр, ақындар

Милостық Венера

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2219
Кеңдігі ме өмірдің,
Тарлығы ма?!
Ойлы көзге дүние жарлы мына.
Венераны көрген жан сене алмайды
Бұдан басқа сұлудың барлығына.
Бір құдірет сен одан, сірә, көрдің,
Мойыныңды кетерде бұра бердің.
Күндіз демей,
Түн демей,
Алдында оның
Тұра бергің келеді,
Тұра бергің.
Күлем десең күле бер миығыңнан.
Сыр оқыдым көзіңнің қиығынан:
Аз болғандай көргенің,
Қарағаның,
Сипағың кеп кетеді иығынан!
Солай әлі Мысырда,
Әлі Үрімде...
Не істесе де таланттың әмірінде.
Осы жолы
Адамнан жеңілгенін
Мойындаған шығар-ау Тәңірің де!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бірте-бірте салбырап мұң масағы

  • 0
  • 0

Бірте-бірте салбырап мұң масағы,
Әзірейіл сайтанмен ымдасады.
Гүл бақшаның орынын алабота,
Көне қала орынын құм басады.

Толық

Ел және мен

  • 0
  • 5

Осы жерде тәңірменен теңелгем.
Осы жерде қуанышқа кенелгем.
Атомды да ажыратып аларсың,
Алайда сен бөле алмайсың мені елден!

Толық

Жыным менің бір тараса

  • 0
  • 0

Жыным менің бір тараса,
Бір ұстап,
Тұла бойым отыр тағы құрыстап
Арқалының сылап-сипап арқасын,

Толық

Қарап көріңіз