Өлең, жыр, ақындар

Қолжазба өртеу

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1598
Бұл ақиқат —
Шаруам жоқ ертегіңде,
Мен бір повесть жазған ем ерте күнде:
Сақтап-сақтап келдім де.
Қолжазбасын
Ақырында жібердім өртедім де.
Енді қайтем?!
Сақал мен шаш ағарып,
Ақырғы күн мені де тосар әлі.
Архивімді ақтарып,
Хикаямды
Мұрасы деп әдеби басары анық.
Топтан озған үзіліп,
Дараланып,
Ақыныңа сонда бір қара, халық!
Ойнап жазған повесті он екімде
Оқығанның көңілі қалары анық.
Абыройым кетсе егер ерте менің,
Ақын болып несіне тер төгемін?!
Жазғанымның барлығын жинай бермей,
Жоқ, бауырым,
Жөн болды өртегенім!
Мен қате деп білмеймін жаңағымды.
(Жаңа жырмен қарсы алам жаңа күнді)
Көзім тірі кез түгіл,
Халқым менің
Өлген соң да көрмесін жаманымды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ара

  • 0
  • 0

Қызғалдақтың қасына
Қойып едім қондырмай,
Бізін сұғып басыма,
Шақты ара оңдырмай.

Толық

Тіршіліктің тыңдап көр қоңыр күйін

  • 0
  • 1

Тіршіліктің тыңдап көр қоңыр күйін:
Адам түгіл,
Тозады темір бұйым.
Тұрмыс пенен өмірді шатыстырма,

Толық

Өзіміз туралы ода

  • 0
  • 0

Тарғындарға жүкті болып анамыз,
Туған жерде айтылады көп аңыз.
Түмен-түмен тұяқтардан кейін де
Қызғалдаққа толып кеткен даламыз.

Толық

Қарап көріңіз