Өлең, жыр, ақындар

Қолжазба өртеу

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1649
Бұл ақиқат —
Шаруам жоқ ертегіңде,
Мен бір повесть жазған ем ерте күнде:
Сақтап-сақтап келдім де.
Қолжазбасын
Ақырында жібердім өртедім де.
Енді қайтем?!
Сақал мен шаш ағарып,
Ақырғы күн мені де тосар әлі.
Архивімді ақтарып,
Хикаямды
Мұрасы деп әдеби басары анық.
Топтан озған үзіліп,
Дараланып,
Ақыныңа сонда бір қара, халық!
Ойнап жазған повесті он екімде
Оқығанның көңілі қалары анық.
Абыройым кетсе егер ерте менің,
Ақын болып несіне тер төгемін?!
Жазғанымның барлығын жинай бермей,
Жоқ, бауырым,
Жөн болды өртегенім!
Мен қате деп білмеймін жаңағымды.
(Жаңа жырмен қарсы алам жаңа күнді)
Көзім тірі кез түгіл,
Халқым менің
Өлген соң да көрмесін жаманымды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тозған дене көк теректей құлайды

  • 0
  • 1

Тозған дене көк теректей құлайды,
Демалысқа арнадым мен бұл айды.
Желдің жұмсақ алақаны
Жүйкені

Толық

Қырық-елу жыл өмір сүрдім, мекенім

  • 0
  • 0

Қырық-елу жыл өмір сүрдім, мекенім.
Енді қанша шақырады көкегің?!
Дәмін таттым абыройдың,
Бірақ та

Толық

Болмай-ақ табиғаттың еш апаты

  • 0
  • 0

Болмай-ақ табиғаттың еш апаты,
Тиеді біреулердің кесапаты.
Бітпейді бұл тірліктің мұң-мұқтажы,
Бітпейді бұл тірліктің машақаты.

Толық

Қарап көріңіз