Өлең, жыр, ақындар

Тіршіліктің кәдімгі мәнісі оңбай

  • 01.05.2019
  • 0
  • 0
  • 2283
Тіршіліктің кәдімгі мәнісі оңбай,
Кейде адамның болады халы сондай:
Мен бір жаққа тартамын
Ол бір жаққа,
Атағыммен өзара келісе алмай.
Сүйемін мен,
Сүйемін өмірімді,
Ол да мені сүйеді қоңыр үнді.
Бірақ аспан астында ауа жетпей,
Тырналаймын мысықтай өңірімді.
Шығара алмай халыққа керек күйді,
Шыжғырдым-ау жүрек пен зерек миды.
Шара таппай,
Шайқалып шарасында
Шіркін көңіл тынымсыз өрекпиді.
Талай қайтып тағдырдан меселім де,
Көргем оның кесірін,
Кеселін де.
Шығып қалған қайраңға бала киттей
Дөңбекшимін түнімен төсегімде.
Бірде жанып,
Бірде өшіп өмір-маяк,
Қара терге түсемін ауырмай-ақ!
Шипа-дәрі ішемін удай ащы,
Шарап ішпей жүргенде бауырды аяп!
Сағат бойы сүйеніп қолға басың,
Түнересің осылай,
Толғанасың.
Мақтауынан өзгенің қандай пайда,
Өзіңе өз көңілің толмағасын?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұмекенге

  • 0
  • 0

Өкпе айтпайсың өмірге,
Асқазанға,
Тағдыр атты өрілген таспа заңға.
Аздап-аздап ұқсайсың өзіңе-өзің,

Толық

Желөкпе

  • 0
  • 0

«Болса да қиын,
Пішеді киім
Апайым менің.
Әдемі етіп,

Толық

Көктебель және Волошин зираты

  • 0
  • 0

Қазына емес, сұлулықпен бай халық
Кете алмайды, осы араға байланып.
Дара тау боп қол бұлғайды Қара тау,
Сағынышы сары алтынға айналып.

Толық

Қарап көріңіз