Өлең, жыр, ақындар

Көкем-ай

  • 10.05.2019
  • 0
  • 0
  • 2253
Шынында өскен асқардың сен бір шынар,
Бір өзіңе, қалқатай, болдым құмар.

Бұраң бел, көкем-ай,
Қасы, көзі қиылып
Қай жерде отыр екен-ай.

Көрмегелі жүзіңді көп күн болды,
Құмарланған көңілім қашан тынар.

Бұраң бел, көкем-ай,
Қасы, көзі қиылып
Қай жерде отыр екен-ай.

Ел қыдырып іздесем,
Табар ма екем, көкем-ай.

Орта бойлы, қара көз шырайлым-ай,
Бір сөйлеспей өзіңмен тынармын ба-ай!

Бұраң бел, көкем-ай,
Қасы, көзі қиылып
Қай жерде отыр екен-ай.

Сөйлегенде тіліңнен бал тамады-ай,
Сенен көңіл басқаға бұрармын ба-ай.

Бұраң бел, көкем-ай,
Қасы, көзі қиылып
Қай жерде отыр екен-ай.

Ел қыдырып іздесем,
Табар ма екем, көкем-ай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Абайкөк (5 ­нұсқа)

  • 0
  • 0

Сылаң қаққан сипатын көрмегендей, Абайкөк,
Денесі мен мүсіні сөйлегендей, ай-ай деп.
Сұлу сымбат жайдары балбыраған, Абайкөк,
Еш адамға көз қиып бермегендей, ай-ай деп.

Толық

А, құрбым, айдай-ау

  • 0
  • 0

Есік алды қара су бойламадым-ей,
Бұл жалғанның өтерін ойламадым.
Бұл жалғанның өтерін білген болсам-ей,
Құлын-тайдай айқасып ойнамадым.

Толық

Ақбозат (1­нұсқа)

  • 0
  • 0

Сен бе едің ақбозатпен орағытқан,
Мен едім ақ көйлекпен қозы ағытқан.
Есіме сен түскенде, беу, құрбыжан,
Қойныма көзім жасы сорағытқан-ай.

Толық

Қарап көріңіз