Өлең, жыр, ақындар

Әншіге

  • 18.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1456
(Татар ақыны Нури Арсланға)

Жырладың сен бесігімде жатқанда,
Жырладың сен мұңлы, тойлы шақтарда
Сенің назды жырларыңмен тербелдім,
Жырақ қырда, қойларымды баққанда.
Сен орманда сандуғаштай сайрадың,
Сол жырыңды жан сыры деп ойладым.
Есіркедім Ертісімді жағалап,
Жырладым мен шерлі «Сарман бойларын».
Қозғалғандай өз арманым, өз лебім,
Көрші татар көшелерін кезгемін.
Сен жырласаң, кетер қаным шымырлап,
Арбады ма әлде «Шаяң күзләрің».
Үй артында арасынан шиенің
Тамылжыған татар жырын сүйемін.
«Шул шиәләр, баш иәләр» әніңе
Басым түгіл, жанымды да иемін.
Сол жырыңда мұң төкті ме асыл жар,
Әлдеқандай аяулыңның жасы бар.
Әлде аңсап бүгінгісін татардың
Тебіренді ме өткен сонау ғасырлар?
Түсінемін махаббатың наз әнін,
Сол жырыңа құлашымды жазамын.
Жырла, сырлы әуеніңе балқысын,
Ән шырқалса, аңқылдайтын қазағым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күте бер мені келер деп

  • 0
  • 0

Күт мені, сәулем, ұзақ күт,
Қайтармын, сау келермін,
Көңіліңе сеуіп ой күңгірт,
Өтсе де күт, нелер күн.

Толық

Менің қалам

  • 0
  • 0

Керекуім, сенің ақын ұлыңмын,
Бесігісің, сен балалық жырымның.
Жат қаланың жалтыр гауһар тасынан,
Артық көрем қиыршығын құмыңның.

Толық

Таң алдында

  • 0
  • 0

Баласымен келеді ана
Түн ішінде тас қараңғы.
Атылған оқ, қанды дала
Толған үрей басты маңды.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар