Колхоз – елім

I
Тағы да ауылыма келдім аңсап,
Көріп дала қызығын көңілім шат.
Қойғандай өзім бояп сары алтынға,
Келемін алшаң басып далада ән сап.
Жасыл бел қимыл қағып жатыр желкем,
Сырласып сұлуымда ақ гүлдермен.
Даланың төрінде отыр Диқан — баба,
Сипаса сақалынан дән төгілген.
Колхоздың қызыл бетті қыздарындай,
Ырғалып алдымда тұр қызыл бидай.
Сұлуды көре қалған жас жігіттей,
Кете алмай ұзақ тұрдым көзім. қимай.
Көкше қыр шалқып жатқан бір телегей,
Үстінде қалың қойдай көп шөмелей.
Сыңсыған шағаладай қыз-келіншек
Сонда жүр, кетем қайтып соны елемей?
Үніндей қаз, үйректің алыстағы
Тартады мені нәзік дауыстары.
Сағынған қарындаспен, жеңгелермен
Келемін көріскелі, табысқалы.
Күн сүйген қызыл күрең жүздерінен,
Нұр шашып қарындастар көзі күлген.
Жар күткен жеңгелердің адалдығын,
Танимын мөлдіреген көздерінен.
Сызылып сиқыры жоқ әдебімен
Жүректің сезім беріп тереңінен.
Менімен сәлемдесіп қыз-келіншек
Еңбектің қайта кетті әуенімен.
Көрдім;мен сол арада қызық думан,
Сол артық бақшадағы қызығыңнан.
Қыздар жүр шөмелейді құшаққа алып,
Отауы апаратын қызыл қырман.
Ішінде ақ сабанның кімдер күлген —
Білемін қыздарды мен үндерінен.
Жәрмеңке қырман қасы азан-қазан
Трактор, комбайнның гулерімен.
Астықтың айқайына тау шырмалып,
Ақ дәнді әлдилеген ән шырқалып,
Болып тұр қызыл қырман қызық думан,
Еңбекпен сауық құрып әншіл халық.
II
Сүйемін сенің сырлы тамдарыңды,
Ішінде әңгіме айтып толғануды.
Сүйемін еміп.өскен еңбек сүтін,
Ақ пейіл сенің адал жандарыңды.
Олар да сүйіп жатыр өз баласын.
Танимын мен ауылдың кәрі, жасын.
Маңқиған сары атандай сол арада,
Ақ пейіл менің момын тұр нағашым.
Колхоздың көріп тұрмын қуанышын,
Ақ алтын, қызыл моншақ қырман үшін.
Ертістің толқынындай ақтарылған,
Астыққа арналары толғаны үшін.
Бағана, жол үстінде көзім керген,
Ағылған қалың көштей қызыл керуен.
Ақ мая дән үйіліп үстеріне
Қалаға машиналар тізбектелген.
Бастаған керуенді Диқан — ата,
Ақ сабан шашуындай аспанға ата.
Дән тиеп бара жатыр Ұлы Отанға,
Даланы дабылдата, думандата.
Ал, міне қора-қора қамба толған,
Көп қойдай ала қапшық толып тұр дән.
Арбалап туыстарым кетіп жатыр,
Үйіне астық толқып құт орнаған.
Әкеліп табыстарын жүктей жинап,
Жеңешем астыққа үйін қойды сықап.
Төрінде толқып тұрған дәнді көріп,
Нағашым қою мұртын қойды сипап...
Атты таң Сары алтынға боялды аспан.
Ай тапты өз ұясын кеп адасқан.
Түн жиды көк мәуіті дастарқанын,
Көгіне бауырсақтай жұлдыз шашқан.
Оянды дала сұлу ұйқысынан,
Шертіліп сырнай - керней таңғы шудан.
Шықты және шатырынан күн - бәйбіше,
Кие сап құндыз бөркін алшысынан.
Бүгінде тағы ашулы күн - бәйбіше,
Тезірек төсекті жи, тұр жеңеше...
Ашуы кәрі анаңның от емес пе,
Сақтайық дән бөбекті жүр ендеше.
Соны естіп Диқан — баба басын сілкіп,
Дәндерін қалды тербеп тұрған мүлгіп,
Күн - әжең алтын сүйрік саусағымен,
Ұйықтаған келіндерін қалды түртіп.
Мен тұрып, шың басында көрдім бәрін —
Моншақ бас дәннің шалқып тұрғандарын.
Ішінде көк теңіздің зор кемедей,
Гулеген комбайнның бұраңдауын.
Керіп төс күннің шашқан шағылына,
Әскердей қаптап енген шабуылға,—
Барады колхозшы жұрт жасыл белде,
Алтын дән толқынына шомылуға.
Гүлденіп құлпырмасын тұрмыс қалай —
Құты бар колхоз — елі ырысқа бай!
Көрдім мен сол ауылдың өрісінен
Қалың мал қаптай ерді құмырсқадай.
Көріп мен осыларды қуанамын,
Сондықтан колхоз жырын жырлағаным.
Құнарым, құтым менің, колхоз елім
Жырламай қайтып сені тұра аламын.
Сүйікті сенің маған нұрлы адамың,
Сен менің алтын аям, гүлді бағым.
Нұр тамып сенің тамшы терлеріңнен,
Гүлденіп дәнді өмірмен түр Отаным!
Жүмысшы, профессор жұрттың бәрін
Ұлы іске қимылдатқан сенің нәрің.
Жауынгер найзасында қуатың бар,
Дұшпанның кеше бұзған қамалдарын.
Даламды сен боядың сары алтынға
Еліме дәнді сәулет таратуға,
Жүректен ыршып шыққан лептерің бар,
Шаттықтың шалқып соққан сағатында.
Есімде шет елде бір жүрген күнім,
Мүскіннің кетіп нәрі жүрегінің,
Өртелген даласында сүмеңдеген,
Көп іздеп жалғыз дәнін жүгерінің.
Ақ нанды асағанда жалғыз жуан,
Тамсанып тұрған еді жан мыңдаған.
«Нан! Нан!» — деп Европаның қырларынан,
Үндерді естігенмін ыңырсыған...
Бар дүние дем алып тұр дән лебімен,
Сен алыпсың — ағылған дәндеріңмен.
Астық деп аузын ашқан бар ғаламға,
Мақтанамын колхозды, дәнді еліммен.
Елімнің сен ырысы мәңгі тапқан,
Бұлағы сен байлықтың шалқып жатқан.
Мың алғыс бақ иесі партияға
Ауылыма колхоз атты құт орнатқан!

---