Өлең, жыр, ақындар

Ғали Ормановқа

  • 21.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1207
«Бүркітті» шыңның басында
Кезіккен кетпес естен күн.
«Баянжүрек» басында
Бақытты сағат кешкен күн.
Үш ақын едік онда біз,
(Ұласып ұрпақ өспей ме?)
Ұшатын едік онда біз
Қиялмен қия төскейге.
Ортада - менмін. Баста - Сіз,
Балапан жырау сәл артта.
Самғаушы едік бастап біз
Сәріде, сәтті сағатта.
Жоңғардың аппақ шындары:
«Жол болсын» дейтін кіл бізге.
Өлеңнің өршіл ұлдары
Шығушы ек шұғыла - күмбезге.
Самғауық әулет, сан ұрпақ –
Самұрық, бүркіт құстарың,
Қалатын еді таңырқап
Адамның көріп ұшқанын.
Қайтатын едік содан біз
Сақайып, шабыт, әл жинап.
Саптыаяқ толы cap қымыз
Қанына қайрат, нәр құймақ.
Ақын - достық қызық-ақ –
Серуен қиял - серікпіз.
Күн сәулесін үзіп ап,
Өлең жасаушы едік біз,
Шебер жасаушы - едік біз.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

ШаҺсәнәм

  • 0
  • 1

Бұл — күн десем, бұлбұл десем нанбас ең,
Мен қайтейін, ол теңеуге бармас ем,
Егер Шаржоу аспанының астында,
Ол секілді естімесем әнді әсем!

Толық

Ініме

  • 0
  • 1

Сен де, мен де — әкемнің
Өмірінің куәсі.
Сенде тұрған секілді
Менен соңғы бір жасы.

Толық

Күзгі жапырақтар

  • 0
  • 0

Біздің өмір, жақсы дәурен жаз еді,
Адам көзі бізді көріп мәз еді,
Шулы тірлік, думан достық мереке
Heгe қысқа, неге мұнша аз еді?!

Толық

Қарап көріңіз