Болат дастан
- 0
- 0
Айлар мен апталарды, күн мен түнді
Теміртау тер моншақтап білмей тұрды,
Поездар доңғалағы тозып талай
Бұл жерге ғаламатты мың келтірді.
Айлар мен апталарды, күн мен түнді
Теміртау тер моншақтап білмей тұрды,
Поездар доңғалағы тозып талай
Бұл жерге ғаламатты мың келтірді.
Сенен, ана, сегіз бала жаралған,
Сенен, ана, сегіз сәби нәр алған.
Балалығым ұстағанда, мен сені
Қызғанушы ем кенже туған балаңнан.
Отырды олар көңілді көктемінде
Ой жіберіп алыс жыл, еткен күнге.
Тіл ұшына атаның келді бір сөз
Қарт әжеге қарап жалт еткенінде:
Жазбаймын
Оте жаман Маган унамады фуууу
Омар
Жақсы өлең, пайдама жарады, рахмет