Сәлем саған, жас қайрат!

Мен саған бүгін сөз арнап,
Келді бір кезек тіл қатқым.
Жылдардың сыры қозғалмақ,
Қозғалмақ сыры ұрпақтың.

1
... Біз он беске жеткенде,
Аспанның жартысы өрт еді.
Жер қайғыға бөккенде,
Бақыттың сынды желкені.
Жас пенен шаңнан ауырлап,
Майысқан мойыл кірпіктер.
Шүйілген жерге сауылдап
Қап-қара қанат бүркіттер.
Ол бүркіт — ажал өзі еді,
Аспаннан төмен төгілген.
Өртеніп содан өзегі
Көбесі жердің сөгілген.
Жарқылдап сонда жас қайрат
Өмірдің сөйлеп атынан.
Көзбе-көз отқа бел байлап,
Ажалға қарсы атылған.
Кошевой, Зоя, Әлия —
Кетпейді менің есімнен.
Асыл ғой біздің Ел-ұя,
Соларды баптап өсірген.
Өмірдің қыраны еді олар,
Жастықтың бір әні еді олар.
Намыстың ұраны еді олар,
Жеңістің құралы еді олар.
Даңқтың аппақ құстары
Ғажап ед қаптап ұшқаны,
Ғажап ед аттаныстары –
Отанның мақтаныштары!
2
Одан соң жатты бір ұрпақ
Далаға тігіп қостарын.
Ұйтқыды боран, қар бұрқап.
Ақ қырау басып қастарын.
Егесті дала ежелден
Етегін еркін жимаған.
Мұз найзасын кезенген,
Мұң азасын сыйлаған.
Ақ мылтық-боран ішінде
Ал қызыл оттар самсаған.
Жан түсінбес күшіне,
Жан-жағы түгел жамсаған.
Қан көрінбес төгілген
Тән көрінбес бөлінген,
Сипап, бәрін тегістеп,
Кетер қырсық қолымен.
Сол дүлейдің алдынан
Тағы шықтың, жас қайрат!
Қару ұстап жалыннан
Қапылысқа бас байлап. 
Қақтың қазық қос қолдап,
Ол — өмірдің қазығы еді.
Туды қырман аспандап,
Ол — дәуірдің азығы еді!
Қала туды ақ шынар,
Бала туды жақсылар,
Жұмыр жерде дәл сендей
Егін еккен жоқ шығар,
Өмір еккен жоқ шығар,
Жастық еккен жоқ шығар,
Достық еккен жоқ шығар!
3
Заманның құрлысына,— деп,
Ғасырдың ұлы ісі — мына,— деп.
Тағы бір ұрпақ самғады,
Жорыққа сонау БАМ-дағы.
Орман да орман — қара орман
Орман да орман — көк орман,
Көз ашырмас бораннан
Жан болмайтын оралған —
Тайга деген анаңнан,
Байкал деген бабаңнан,
Бір ғаламат жол шықты —
Шығысқа қарай шұбалған.
Аспанменен тірескен
Ағаштары тік өскен,
«Ит тұмсығы өтпеген»,
Мұртын ешкім кертпеген,
Түгін ешкім жыртпаған,
Шетіне ешкім шықпаған,
Ай үстінен қарасаң
Ал қара көк жасылдай,
Бір ғажайып орасан
Планетаның шашындай —
Сол жынысың тайга еді,
Байтақ Отан бай жері. 
Сәлем саған, жас қайрат,
Бастаған соған шабуыл.
Орманды қиып, тас шайнап,
Дарияны кесіп тағы бір,
Адамның миы жасаған
Ғаламат машиналармен,
Тауларды қылғып асаған
Айдаһар тектес арамен,
Толағай тектес білекпен
Рельсті басқа көтерген,
Матросов, Сұлтан жүрекпен
Алапаттың аузына
Лақтырылған төтеннен.
Сенсің ғажап қаһарман
Ел мақтаны — комсомол!
Даңқыңды биік апарған
Жазылды дастан қанша мол!
Даланың төсін қаптатып
Нөсердей жауған қой анау!
Жағалай қазық, ноқта түп,
Көгенге толған көк жазық
Алтай менен Атырау!
Бәрінде сенсің жүлдегер
Жарқылдап, жайнап жүрген ер,
Мақтанам саған, замандас,
Толқын да толқын жас ұрпақ!
Ерлікпен күнде амандас,
Бақытқа қадам бас, ұрпақ!
Жеңімпаз қоғамға ұқсайтын
Әмәнда дамитын да — сен,
Қайратты нағыз жұмсайтын
Заманды танитын да сен —
Ең ғажайып қаһарман —
Адамзат тарихында да — сен!
Сәлем саған, жас қайрат!

---