Өлең, жыр, ақындар

Жалғыздық

  • 16.02.2022
  • 0
  • 0
  • 2031
Қайда, қайда сонау бір кезім менің;
жақсы көріп, дірілдеп көз ілгенім?
Селт етпеймін бұл күнде ештеңеге –
отқа өртеніп кеткен бе сезімдерім?
Жүрем билік, таластан шеткеріде,
бас ұрмаймын әлі де бектеріңе.
Жүрек, талақ, бауырым химиялық
массаларға айналып кеткені ме?
Көшкеннен соң менен де, жұрттан мейірім,
жерден мекен таппаймын ықтар кей күн.
Іш жағымда тірліктің нышаны жоқ –
жан дүнием өртеніп бітті-ау демін.
Жалт бұрылды жылғаға құрдас – үміт,
мейірімім де таусылды құмға сіңіп.
Сенім-сері мерт болды аттан құлап,
досым да жоқ қол бұлғар қырға шығып.
Құлағыма жетсе де күрсінген үн,
жан дүнием мұз жапқан тылсым менің.
Сезімдерім тозақта кеткен жанып,
сандалып жүр жерде тек құр сүлдерім.
1995



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Батырлардың ұрпағымын

  • 0
  • 0

Күресте өсіп қайсар бабам
қиындықтан тайсалмаған,
Жасқа қамқор, еліне — үлгі,
терең ойлы, байсалды адам –

Толық

Арна

  • 0
  • 2

Күз, саладан,
сайлардан
ұмтылып алға өзендер жатыр бұрқанып,
өр екпінімен жолсыз жақтарға бұлтарып.

Толық

Көктем - сезім

  • 0
  • 0

Сағыныш көктемінің
жаныңнан өткені — мұң.
Сезімдер мұздақтанып,
жүрегің сыздап, талып…

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер