Өлең, жыр, ақындар

Жалғыздық

  • 16.02.2022
  • 0
  • 0
  • 2490
Қайда, қайда сонау бір кезім менің;
жақсы көріп, дірілдеп көз ілгенім?
Селт етпеймін бұл күнде ештеңеге –
отқа өртеніп кеткен бе сезімдерім?
Жүрем билік, таластан шеткеріде,
бас ұрмаймын әлі де бектеріңе.
Жүрек, талақ, бауырым химиялық
массаларға айналып кеткені ме?
Көшкеннен соң менен де, жұрттан мейірім,
жерден мекен таппаймын ықтар кей күн.
Іш жағымда тірліктің нышаны жоқ –
жан дүнием өртеніп бітті-ау демін.
Жалт бұрылды жылғаға құрдас – үміт,
мейірімім де таусылды құмға сіңіп.
Сенім-сері мерт болды аттан құлап,
досым да жоқ қол бұлғар қырға шығып.
Құлағыма жетсе де күрсінген үн,
жан дүнием мұз жапқан тылсым менің.
Сезімдерім тозақта кеткен жанып,
сандалып жүр жерде тек құр сүлдерім.
1995



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Үміт және үкім

  • 0
  • 0

Биіктерге қомдайтын қанатыңды,
түседі еске кей жәйлар бала күнгі.
…Ағамменен жарыса домбыра алып,
тартқан болам «Абылды», «Нар атуды».

Толық

Шығыстағы ару қыз

  • 0
  • 0

Жаралған ба ақ сезім, таңнан-нұрдан,
көрген адам қиялдай арман қылған,
бір ару бар Шығыста Тұрсындайдай,
өнерімен әлемді таңдандырған.

Толық

Заман құлқы

  • 0
  • 3

Жерім жатқа тапталып,
шаңға айналды даламыз.
Досым мені жат танып,
алшақтады арамыз.

Толық

Қарап көріңіз