Сырласу

Уа, тағдыр, таңнан тұрып бердім сәлем,
Бір сенің қарауыңда бүкіл әлем.
Солардың адал туған біреуі едім
Демейтін мынау түген, мынау пәлен.
Көлемін қарабастың байлығымен,
Көргем жоқ шатастырып айды күнмен.
Ақ көйлек адам едім, сол көйлекті
Кірлесе минут сайын шайдым нұрмен.
Өмірге өкпем болмас әсте менің,
Орны жоқ өкпелейтін ештеменің.
Қазақтың ақыны боп атым шықты,
Ши борбай, қара сирақ өскен едім.
Және де өкпем болмас уақытыма,
Көрген жоқ тұсау салып бақытыма.
Арғы атам патша болып көрмесе де
Міндім мен абройдың тақытына.
Қожамын өзіме өзім сенемін мен,
Сол сенім біткен күні өлемін мен.
Биікке жүрегімді лақтырамын
Тасқынды тау суындай өлеңіммен.
Тағдырым, жамандыққа қима мені,
Боса да жолдас болдық,
сыйла мені,
Өмірде таңдап тапқан шеберлігім —
Жаныма жақсы кісі жинау еді.
Байқасаң ақын да бір, теңіз де бір,
Ересен екеуінде егіз көңіл.
Кеудеден екеуі де маржан атқан
Деместен неміз өсіп, неміз кемір.
Жарайды, рахмет, сол сыбаға,
Жарайды, бұдан артық мол сұрама, —
Дегенсің, біз екеуміз келіскенбіз
Өмірге мен аттанып жол шығарда.
Сенбесем бұл тірлікке, құным қанша,
Сенемін екі көзім жұмылғанша.
Білемін босағамнан дос кетпесін
Жалғанда дастарханым жиылғанша.
Байлықты сақтамаймын іртіп-шіртіп,
Достарға үлестірем жыртып-жыртып.
Дүниені өз басымнан қойман биік,
Жүретін езім тауып, өзім құртып.
Мен бүгін қырық тоғыз жасқа шықтым,
Сол жаста тау басыппын, тас басыппын.
Сонау бір сәби күнде досшыл екем,
Сол күнім әлі күнге досқа асықпын.
Жинаймын достарымды сол күнде мен,
Басында дастарханның балқып денем.
Сен берген несібені бөлісемін,
Тынар деп ойламастан арты немен.
Жетеді көңіл тасып арнасына,
Алтынды үлестірем жан басына.
Сол кезде өз-өзімнен биіктеймін,
Бақыт кеп отырғандай дәл қасыма.
Білемін, ұқсатпайсың басқаға сен,
Жасаған шеберсің ғой бастан әсем.
Пенделер тастап кетсе оқасы жоқ,
Ал өзің тәңірсің ғой,- тастама, сен.
Өтемес ақын саған несиесін,
Сонда да есіркейсің, сен сүйесің.
Өзгелер құдаймын — десе құртасың да,
Ақындар құдаймын — десе кешіресің.
Қуат бер шабытымды тыңайтуға,
Саулық бер, қарызыма шыдай тұр да.
Лұқсат бер достарыма, өзіме де,
Тәубамды тәуекел деп бір айтуға!

---