Өлең, жыр, ақындар

Сарбай

  • 28.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1086
Арасы қырық шақырым,
Алыста Тобыл тулайтын.
Арбамен жүріп ақырын
Жолаушы кеште құлайтын.
Қостанай көгі тарқатпай
Тұрғанда оның түтінін.
Паровоз жолда дем тартпай,
Басады мұнда ентігін.
Қала да жап-жас, қарқын жас,
Қайнатып жатыр өмірді.
Туған жер қоры сарқылмас,
Суырса қанша темірді.
Келеді өсіп бір алып,
Темірдей берік бір қала.
Комбинат даусын шығарып,
Жаңғырығып тұр дала.
Барады Сарбай өркендеп
«Қала едім көне, талайғы,
Қосылып кетер ме екен? — деп
Қостанай жалт-жалт қарайды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аралға қарап...

  • 0
  • 3

Арал шеті айнала құм,
Арал суын сол ішкен.
Қайран теңіз, қайран ағын
Тұз бен нәрін бөліскен!

Толық

Ұқсастық

  • 0
  • 0

Алғам жоқ әсте өмірді тілеп арзаннан,
Демеймін оны тіземін ылғи маржаннан.
Өмір — бір асыл, қуатты оттың дүниесі,
Ракета болса, алынған сонда бар заңнан.

Толық

Сан ұрпақтың жүрегі соғар сен деп

  • 0
  • 0

Көздің жасы көңілге сөз әкелмей
Жан қиналған шағы бұл! Аза теңдей,
Азынайды жүректе бір қара жел —
Жақын бар ма дүниеде өз әкендей!?

Толық

Қарап көріңіз