Өлең, жыр, ақындар

Сарбай

  • 28.05.2019
  • 0
  • 0
  • 801
Арасы қырық шақырым,
Алыста Тобыл тулайтын.
Арбамен жүріп ақырын
Жолаушы кеште құлайтын.
Қостанай көгі тарқатпай
Тұрғанда оның түтінін.
Паровоз жолда дем тартпай,
Басады мұнда ентігін.
Қала да жап-жас, қарқын жас,
Қайнатып жатыр өмірді.
Туған жер қоры сарқылмас,
Суырса қанша темірді.
Келеді өсіп бір алып,
Темірдей берік бір қала.
Комбинат даусын шығарып,
Жаңғырығып тұр дала.
Барады Сарбай өркендеп
«Қала едім көне, талайғы,
Қосылып кетер ме екен? — деп
Қостанай жалт-жалт қарайды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Халық жазушысы

  • 0
  • 0

Туған дала, кішілік ет, бұл тұста,
Жасыңды ұмыт, үлкендікті айтыспа,
Жазық, жомарт жалпақ алақаныңмен
Алшы қолын, ақын келді алпысқа!

Толық

Ежелгі емендер

  • 0
  • 0

Өткенге іштей салауат айтып,
Жұбатпақ болып өзгені мәз ғып,
Оралдым туған үйіме қайтып,
Жиюға тәтті көңілге азық.

Толық

Қысқы кеш

  • 0
  • 0

Қарап тұрсаң қаңтар күні батқанда,
Көк жүзінде енді қызу сақталмай.
Тек төменде ағараңдап жалыны,
Қар үстінде қанбақ жанып жатқандай.

Толық

Қарап көріңіз