Сенің, туған жер, деміңді бір алған
- 0
- 0
Сенің, туған жер, деміңді бір алған
сеземін мен таңғы самал, мұнардан.
Бір басылып, бір шыққандай, көкірегің
шоқалдар мен төбелерден құралған.
Сенің шашың түн десем
Сенің шашың түн десем,Адасумен өтем ғой.
Күліп тұрған күн десем –
Сенің күлкің екен ғой,
Сыңсып кетсе ну орман
Сенің лебің екен ғой.
Шөлдеп едім,
Суарған сенің көлің екен ғой.
Жапырағы гүлдердің
Алақаның екен ғой.
Маңдайыңда жүзген нұр
Дала таңы екен ғой.
Бұлт түйілсе кәрленіп.
Білмей жүрген екем ғой.
Біздің жерде бар көрік
Сенде де бар екен ғой.
Баурай бұлты жаңа көшті баяулап...
- 0
- 0
Баурай бұлты жаңа көшті баяулап,
Медеу-сайдан самал есті жаяулап.
Көкжиекке барып қапты Ай аунап,
Осы бір кез, осы бір шақ аяулы-ақ.
Даңқтың, даудың, дақпырттың
- 0
- 0
Даңқтың, даудың, дақпырттың
Ық жағын алып келіп едім.
Бейне бір шөкім ақ бұлтпын,
Қуаламашы, жел, мені.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
×
- Цицерон
- Бенедикт Спиноза
- Мұстафа Шоқай
- Сократ
Барлық авторлар