Өлең, жыр, ақындар

Көз жасыммен моншақ-жыр жаздырасың

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1627
Қарашаның кеші, айы, таңы атады,
Қайғыларды еріксіз күлген жығар.
Өзімді-өзім сонда да жұбатамын,
Мен сүйген жан бір жерде жүрген шығар.
Сағымдар-ай, сол жанды көрдіңдер ме?
Даусы, сөзі, қастары бөлекше ме?
Тәнін сипап, самалмен жүрдіңдер де,
Айналдырып жастарды өлексеге.
Ол күлгенде төңірек арайланып,
Күзгі кештің ызғары келте жетіп.
Үміттерім ілкіде жарай қалып,
Жұлдыз — байғұс барынша еркелетіп.
Оның қолы, құшағы жалындай ма?
Құдіреті күнімнің адыра қап.
Әлде қайғы қабаты қалыңдай ма?
Ғашық-жүрек жылайды, жадырап ап.
Сүйікті жан, сағынтып, аздырасың,
Қайда жүрсің? Аспанды жай тіледі.
Көз жасыммен моншақ-жыр жаздырасың,
Сезімімді тек қана Ай біледі...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемімнен кеш қалып

  • 0
  • 0

Сен жайлы ойлар таусылар емес мүлде,
Сағынышым төзімді сарқып бітер.
Күлкі күндер жоғалып, елес түн де,
Тек таңдар бар әл бітіп қалғып кетер.

Толық

Аман жүрші, әкетай

  • 0
  • 0

Жоғарының қалыс қалмай жарлығы
Өзен ағып, желмен билер қоғалар.
Ең бастысы — әке, сенің барлығың
Мұңлы күндер бірде әйтеуір жоғалар.

Толық

Үміт

  • 0
  • 0

Жалғыз үміт жаһанмен жағаласып,
Бақытымды табармын кеш қалсам да.
Сүйген күлсін, махаббат мазаласын,
Өлең мені тастама ешқашанда.

Толық

Қарап көріңіз