Өлең, жыр, ақындар

Көз жасыммен моншақ-жыр жаздырасың

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1526
Қарашаның кеші, айы, таңы атады,
Қайғыларды еріксіз күлген жығар.
Өзімді-өзім сонда да жұбатамын,
Мен сүйген жан бір жерде жүрген шығар.
Сағымдар-ай, сол жанды көрдіңдер ме?
Даусы, сөзі, қастары бөлекше ме?
Тәнін сипап, самалмен жүрдіңдер де,
Айналдырып жастарды өлексеге.
Ол күлгенде төңірек арайланып,
Күзгі кештің ызғары келте жетіп.
Үміттерім ілкіде жарай қалып,
Жұлдыз — байғұс барынша еркелетіп.
Оның қолы, құшағы жалындай ма?
Құдіреті күнімнің адыра қап.
Әлде қайғы қабаты қалыңдай ма?
Ғашық-жүрек жылайды, жадырап ап.
Сүйікті жан, сағынтып, аздырасың,
Қайда жүрсің? Аспанды жай тіледі.
Көз жасыммен моншақ-жыр жаздырасың,
Сезімімді тек қана Ай біледі...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ана

  • 0
  • 2

Ана!!!!
Сен деген
Ең ұлы адамсың.
Жеңбеген

Толық

Аманат

  • 0
  • 0

Туған бауыр, жүрегімде у, ішпей-жемей жаным мас,
Кез келеді қашсаң-дағы аттанатын сапарға.
Мен табынып жүргеніммен Мұқағали танымас,
Мен өлгенде мені тіпті Кеңсайға да апарма.

Толық

Сәкен ақынға

  • 0
  • 0

Бірде мені дос етіп сайлап қалап,
Бірде аруға қол жетпес теңедіңіз.
Маңдайымнан иіскеп жайлап қана
«Кіп-кішкентай ақыным» деп едіңіз.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар