Өлең, жыр, ақындар

Кешір мені, Алматы

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1379
Кешір мені, Алматы.
Кей шақтарда жаншылып жаным мүлде,
Тек мұңменен атқандай таңым күнде.
Егізімдей бауырды сағынғанда,
Теңізімді, ауылды сағынғанда
Өлеңіммен жеткізсем шағым елге.
Кей кештерде өмірден түңілгенде,
Келбетіме бар әлем үңілгендей.
Айдалада адасып анашымнан,
Шашым сипар табылмай жанашыр жан
Кешіккенде шабыт та күйім келмей.
Туған жерге қыз түгіл, шабақ та асық,
Өкініш пен өтініш сабақтасып,
Мен өзіңде өзімді өгей көріп,
Мінезімді мазасыз сөге беріп,
Жылағанда жаңбырмен қабаттасып.
Кешір мені, Алматы.
Сезім сатты, бөлді де таңғы ұйқымды.
Сенде тауып, жоғалтып мен күлкімді.
Жастығымды өткіздім елден жырақ
Өкпелеткен сен емес, пендең бірақ.
Кешір мені, Алматы, ең сүйкімді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түңілу

  • 0
  • 0

Тағдыр жынын көтермес еркеңіздің
Үрлеп ішер, үрке жеп күйген бәрі.
Көк мешітте сөз берген көркем қыздың
Түнде үйіне қонбайды сүйген жары.

Толық

Ғашық болмай адамдар

  • 0
  • 0

Ай екеуміз сырласып, басыламыз,
Ол — аспанда, мен жердің бұрышында,
Бірде жылап, бірде мұң қашырамыз,
Бір әдемі аңсау бар тұрысында.

Толық

Мама

  • 0
  • 0

Бағзы үмітпен өзімді құр алдаймын,
Көңілімді басқаға бұра алмаймын.
Өкпелеме, ұрыспа, сөкпе, мама,
Бірақ онсыз мен мүлде тұра алмаймын.

Толық

Қарап көріңіз