Өлең, жыр, ақындар

Ең сүйікті адамым

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2032
Жұбанбаймын, сені де жұбатпаймын,
Көздеріңнен көз алмай тесілемін.
Жалындыру дегенді ұнатпаймын,
Кешір десең, бәрін де кешіремін.
Күткенімді ұйқысыз түндерімді,
Балалықтың ең соңғы баспалдағын,
Басқа жанға сыйланған гүлдерімді,
Жан ұшырған жанымның қасқалдағын.
Кешіремін, кешірмей не етем дейсің,
Жыр жазатын таңдарды бермегенің.
Жалын демің бәрі бос, бөтендейсің,
Келгенің не, ендігі келмегенің.
Сезімі жоқ далбаса бір күштідей,
Жүрегімді жазықсыз жараладың.
Жарты ғасыр ғұмырлы білгіштердей,
Бар өмірді өзіңше сараладың.
Бақсыз мен бе? Жынданып кетпегем де,
Мұңлы, мұңсыз келемін сатылармен.
Сен бұлайша бақытсыз етпегенде,
Мен осылай жыр жазып отырар ма ем?!
Мазалайды бірдеңе, бәлкім үміт,
Ерем деймін, айтылмай әнім қалды.
Баяғы аңғал қызынды, халқым, ұмыт,
Ең сүйікті адамым жанымды алды.
Жаным жоқтай тәнім бос тырмысады,
Сезім қайда, сабылтар бар денемді.
Күндер үнсіз, көңілсіз жылжысады,
Мен жүремін таба алмай әлденемді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сөз бастасам, өтіне

  • 0
  • 0

Сөз бастасам, өтіне
Қапасты ойдан құтылардай көңіл де.
Қара сағат, қабырғаға қадалған
Куәсің сен тағдырдың мың сәтіне

Толық

Өмірімді ойран етіп

  • 0
  • 0

Өмірімді ойран етіп,
Көңіліңнен сайран кетіп
Сені сүйгенім үшін,
Мені сүйгенің үшін

Толық

Сен жоқсың

  • 0
  • 0

Жоқсың сен
Алаңда, көшеде,
Жанымда жоқсың сен
Бәлкім, шын көксің сен.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер