Өлең, жыр, ақындар

Ең сүйікті адамым

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1901
Жұбанбаймын, сені де жұбатпаймын,
Көздеріңнен көз алмай тесілемін.
Жалындыру дегенді ұнатпаймын,
Кешір десең, бәрін де кешіремін.
Күткенімді ұйқысыз түндерімді,
Балалықтың ең соңғы баспалдағын,
Басқа жанға сыйланған гүлдерімді,
Жан ұшырған жанымның қасқалдағын.
Кешіремін, кешірмей не етем дейсің,
Жыр жазатын таңдарды бермегенің.
Жалын демің бәрі бос, бөтендейсің,
Келгенің не, ендігі келмегенің.
Сезімі жоқ далбаса бір күштідей,
Жүрегімді жазықсыз жараладың.
Жарты ғасыр ғұмырлы білгіштердей,
Бар өмірді өзіңше сараладың.
Бақсыз мен бе? Жынданып кетпегем де,
Мұңлы, мұңсыз келемін сатылармен.
Сен бұлайша бақытсыз етпегенде,
Мен осылай жыр жазып отырар ма ем?!
Мазалайды бірдеңе, бәлкім үміт,
Ерем деймін, айтылмай әнім қалды.
Баяғы аңғал қызынды, халқым, ұмыт,
Ең сүйікті адамым жанымды алды.
Жаным жоқтай тәнім бос тырмысады,
Сезім қайда, сабылтар бар денемді.
Күндер үнсіз, көңілсіз жылжысады,
Мен жүремін таба алмай әлденемді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аяқтамай, жазбай кеттім жырымды,

  • 0
  • 0

Аяқтамай, жазбай кеттім жырымды,
Құмарлыққа күң болғанда сезімім.
Жасырамын кімнен, қалай сырымды?
Көп күнәһар пенденің нақ өзімін.

Толық

Самға, сағыныш

  • 0
  • 0

Самға қарай самғасам ғой сағыммен,
Енді ешқашан оралмасам қалаға.
Ермесем ғой сайқал жемқор ағымға,
Көрмесем ғой адамдарды алаған.

Толық

Рахымды жаныңды сағындым

  • 0
  • 0

Рахымды жаныңды сағындым,
Тәңірім сабырды өлшеген.
Үмітім бәрібір жағылды,
Сан рет сарылып сөнсе де.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар