Өлең, жыр, ақындар

Ең сүйікті адамым

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1978
Жұбанбаймын, сені де жұбатпаймын,
Көздеріңнен көз алмай тесілемін.
Жалындыру дегенді ұнатпаймын,
Кешір десең, бәрін де кешіремін.
Күткенімді ұйқысыз түндерімді,
Балалықтың ең соңғы баспалдағын,
Басқа жанға сыйланған гүлдерімді,
Жан ұшырған жанымның қасқалдағын.
Кешіремін, кешірмей не етем дейсің,
Жыр жазатын таңдарды бермегенің.
Жалын демің бәрі бос, бөтендейсің,
Келгенің не, ендігі келмегенің.
Сезімі жоқ далбаса бір күштідей,
Жүрегімді жазықсыз жараладың.
Жарты ғасыр ғұмырлы білгіштердей,
Бар өмірді өзіңше сараладың.
Бақсыз мен бе? Жынданып кетпегем де,
Мұңлы, мұңсыз келемін сатылармен.
Сен бұлайша бақытсыз етпегенде,
Мен осылай жыр жазып отырар ма ем?!
Мазалайды бірдеңе, бәлкім үміт,
Ерем деймін, айтылмай әнім қалды.
Баяғы аңғал қызынды, халқым, ұмыт,
Ең сүйікті адамым жанымды алды.
Жаным жоқтай тәнім бос тырмысады,
Сезім қайда, сабылтар бар денемді.
Күндер үнсіз, көңілсіз жылжысады,
Мен жүремін таба алмай әлденемді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жанымның жарасын ұғын

  • 0
  • 0

Жанымның жарасын ұғын,
Тәнімнің санасы мығым.
Мазалап, жазалап болсаң,
Кел-дағы алдыма жығыл.

Толық

Гүл қала еді

  • 0
  • 0

Гүл қала еді.
Атанды күзгі қала.
Сағынатын сазымен сізді ғана,
Менсінбейді бұл қала жырларымды

Толық

Сәкен ақынға

  • 0
  • 0

Бірде мені дос етіп сайлап қалап,
Бірде аруға қол жетпес теңедіңіз.
Маңдайымнан иіскеп жайлап қана
«Кіп-кішкентай ақыным» деп едіңіз.

Толық

Қарап көріңіз