Өлең, жыр, ақындар

Мен ақын боп сөйлеп тұрып мінбеден

  • 03.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1085
Асқан жүйрік жылдарыңа не істерсің?
Аянышты әлсіреген үнменен:
«Жастығымды, мастығымды кеш» дерсің.
Мен ақын боп, сөйлеп тұрсам мінбеден.
Жақындарсың, қызық қашып жүзіңнен,
Жалыныңды жылан жұтып қойғандай.
Табысқандай бар ғұмырлық күзіңмен,
Құштарлық жоқ тіршілікке тойғандай.
Мен тұрармын жарқын-жарқын жыр оқып,
Өлеңдерім қыран құстай шарықтап.
Тәңір сөйтіп талабымнан сыр оқып,
Сығырайған жыртық-жамау жарық қап.
Өткеніңнен құтылардай тығылып,
Амал қанша, саған сорлар сыбырлар.
Тәкәппар кез табаныма жығылып,
Шарап сүйген еріндерің қыбырлар.
Шын жыларсың, Алласыздық – зымиян.
Сосын күліп, ойнағандай жынменен.
Саған емес, мен басқаға жымиям,
Ақын болып, сөйлеп тұрып мінбеден.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күшім де жетпеді

  • 0
  • 0

Күшім де жетпеді,
Ішімде айтылмай сыр қалды.
Тағдырым бақытты етпеді,
Шашымды, ерінімді, сырғамды.

Толық

Жанар

  • 0
  • 0

Өзіңсіз талай таң атты,
Көктем, жаз гүлмен қаратты.
Талайдың дәмін тауысып,
Талайды тәңір жаратты.

Толық

Елім бар ғой, егілсем, емізетін

  • 0
  • 0

Елім бар ғой, егілсем, емізетін,
Жерім бар ғой, жеңілсем жеңгізетін.
Тіпті Алматы аспаны бар пендеге,
Мөлдірліктің моншағын тең үзетін.

Толық

Қарап көріңіз