Өлең, жыр, ақындар

Ажал биі

  • 07.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1277
О, сұмдық – ай, неткен жауыз, бұл бұзық,
Түн ішінде,тұтқындарды тұрғызып.
Қуып шықты, қарлы құйын боранда,
Айтақтата айдап итін үргізіп.
Әлсіз дене, қу сүйекті жұлқылап,
Ысқырады ызғарлы жел бұрқырап.
Аяз қысқан, бала – шаға ,әйелдер,
Мұз үстінде, омақаса жүр құлап.
Қай – қайда да жыртқыштығын қоймаған,
Елді тонап, олжаларға тоймаған.
Сұм фашистер, бейнет шеккен аштарға,
Залымдығын істеп жатыр ойлаған.
Қу сүйекке терілері ілінген,
Аш адамдар, үрейі ұшқан өлімнен.
Ентігеді бір сүрініп,бір жылап,
Тісін қайрап, қызыл етке көрінген.
Кім ұмытар сол күндердің азабын,
Естіледі құлағыңа азалы үн.
Келер ұрпақ,жүрегіңе сақтай біл,
Сен ұқсын деп,қаныммен жыр жазамын.
Сақ – сақ күліп ажал биі басталған,
Түрме толы селкілдеген аштардан.
Солар келіп,көз алдымда тұрады,
Көрсем жерден, үзім нанды тасталған..
Нағыз ұстаз қайғы менен қара нан,
Соны есіңнен шығара көрме жан балам!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұбан ақын және Колбин

  • 0
  • 0

Кремль жұлдыз тағып алтындаған,
Ей, Колбин қарғалардай қарқылдаған.
Сен неге көкірек боп басынасың,
Не жазды кең пейілді халқым саған?!

Толық

Дүйсеке ата мешіті

  • 0
  • 0

Ұрпаққа имандылықтың желін есіп,
Бойына құя білген жігер нәсіп.
Япыр-ай, құлатардай не жазды екен,
Дүйсеке Атам салған сұлу мешіт!

Толық

Солдат пен бала

  • 0
  • 0

Әжесі өлді, анасы өлді ашыққан
Кеудеде кек бар, тулайды бойда қасық қан.
Тілімдей қағаз, алақанында – тым ыстық
Бес жасар бала кезегіне нанның асыққан.

Толық

Қарап көріңіз