Сол жылдардан жеткен үн

Ит тірлік, зәһарыңнан маған да құй!
Япырмай, біткені ме жаманға ми.
Заманым ақырзаман болған шақта,
Мен едім "Банды" атанған Аманғали

Менде бір ұлың едім дәріптеген,
Бірге еді менің жолым халықпенен.
Қанішер халық жауы десе-дағы,
Ешкімнің қанын ішіп дәнікпеп ем.

Мойнымда кінәм болса о дүниеге,
Барғанда "Құдайыңа" барып көрем.
Сезгенім, қандай заман болса-дағы,
Қылады алыптығын алып деген...

Кетпеп ем адалдықтың үзіп қылын,
Қайтадан орала ма қызық күнім.
Сенделтіп сергелдеңге салатындай,
Жасаған, жоқ еді ғой бұзықтығым!

Алынбай асуларым алсам деген,
Күндерім өтіп жатыр сарсаңменен.
Ерен болып, мөп-мөлдір өлең болып,
Жүрегінде жұртымның қалсам деп ем.

Ақиқатсыз көңілді басардай мұң,
Ар-ожданды ойлаудан бас алмаймын.
Сайтан айдап, сар дала аяқ кетіп,
Үйірінен адасқан асаудаймын.

Босана алмай бұлқынып торда қыстай,
Қыран құсым қажыды самғап ұшпай.
Салқар құмда сүргін сап жүріс мынау,
Жарлы жолбарыстай...

Атамекен келеді саялағым,
Асыл жарды келеді аялағым.
"Дұшпандығым" есіме түскен кезде,
Шырт ұйқымнан шыңғырып оянамын.

---