Жүрек сөзі

Жолдасым!
Бізге оқылды жаңа жарлық,
Таң ата соғысқа енбек бұйрық алдық.
Қалғаны жеті-ақ сағат таң атуға
Еркіндік бізге қалған уақыт барлық.
Міне, түн көк ғарышында алыс жұлдыз,
Жымыңдап тұр жыпырлап бейне жас қыз.
Тұр тынып түн жамылып зеңбіректер,
Қасымда қорылдайды көршім жалғыз.
Адамның өмірінде бір жәйлі шақ,
Ұмытылмай сақталмай ма есінде қап,
Сондай бір жәйлі түнім менің - дағы
Отызы Октябрьдің бүгінгі тап.
Бұл түнде ай маңқиып Донның қырып
Жүзеді жылжып баяу төгіп нұрын,
Алыста суықсырап тоңған жұлдыз,
Сөйлейді ұйқысырап көрші ақырын.
Окопта мен жатырмын қақпай кірпік,
Фонарды етегіммен жауып, қымтып,
Жазам да осы хатты ойлаймын мен,
Окопта қолыма ұстап қылыш, мылтық.
Мұз мұхит, Қара теңіз арасында,
Созылған Донның жалпақ даласында,
Төсеніп дымқос топырақтар окопта,
Миллион жан мен секілді отыр сонда.
Отыр-ау олар да ойлап қан майданды,
Минуттеп күтіп бәрі атар танды,
Алдында өмір, өлім арпалысып,
Ойлайды - ау өз тағдырын және Отанды.
Жолдасым!
Мен де өмірді сүйем балдай,
Еркіндеп туған жерде жүрген қандай!
Бірақта мен сүймеймін тіршілікті
Жан қинап жатқа құл боп өтетін жай.
Еңбектеп кеше біреу "арғы беттен",
Немістің аңдуынан жылжып еппен,
Окопқа біздер жатқан келді өлер боп,
Қан саулап аяқ-қолы ісіп-кепкен.
Көргенде зар жылады бізді құшып,
Дірілдеп ерні, қолы кеткен ісіп,
Айта алмай тілі жетіп мехнатын,
Бүгілген күптей болып аяғы ісік.
Біз оған беріп едік май мен нанды,
Жан ашыр көріп бауырын мейірбанды,
Зорлығын фашистердің айтып сорлы
Ағызды екі көзден жас пен қанды.
Барлығы бір жарым ай өмір кешкен,
Бағынып қорлық көріп ол немістен,
Азаптан омыртқасы омырылып,
Жотасын қуалата қамшы кескен.
Жортқандай бір ай жарым иіп басын,
Сындырып жұлын жота омыртқасын,
Жүргендей қамшы ұшына жонын төсеп,
Қалтырап моншақтатып көзден жасын.
Мынау жон еркі кеткен жанның жоны,
Жон бойлап анау аққан қанның жолы.
Дегім кеп: "Жаз бойыңды, көтер иық,
Сен енді азатсың",- деп көргенде оны.
Ойландым мен де көрем осы азапты,
Қолына түссем жаудың кәрі қатты,
Өсірдік өрімдей ғып ұрпақтарды,
Біз бірақ осы күнді сонда білдік.
Шегінде ұлы Отанның алас ұрып,
Жыртқыш аң біздің елге бетін бұрып,
Жер сабап құйрығымен құтырынып,
Кимелеп бірде жатып, бірде тұрып.
Қан сасып соғыс демі өмірді улап,
Еңбекті, махаббатты, тұрмысты ұрлап,
Біз қашып ұйқымыздан даярландық
Бел шешпей жабдық жасап, қару қамдап.
Көріне ең ақырғы фашист құлағы,
Жемтігі жаудың жусап қырда сұлап,
Ақырғы атып оғын зеңбіректер,
Соғыстың быт-шыт болып, бұлты ыдырап.
Тозғындап желмен түстей кетіп бәрі,
Жоғалып қоңырсық күн улы зәрі,
Жеңістің ұлы бейбіт орнап күні,
Жарқырап жақсылықтың атар таңы.
Жолдасым біз естірміз сонда бәрін,
Сыбдырын жапырақтың тоғайда әнін,
Тек, ол ма бүкіл әлем, адам ұлы,
Азат боп қуанышпен дем алғанын.
Біз сонда фашистерден алған қайтып,
Барармыз қала, ауылға шеру тартып,
Қарсы алар гүл жаудырып қуанған ел,
Шын тұрмыс мәңгі бақыт сәулесі аңқып.
Заводтар гулеп қайта орынында,
Тұрмыстың кірер мәңгі өңі сонда.
Жолдасым еркін жерден еркін халық,
Бәрі дос адам біткен еркі қолда.
Мінеки ол өмірге жету үшін,
Өлсең де арман емес еткен ісің,
Сақталар өлмей мәңгі өмірлік боп,
Көрерсің шын бақыттың сонда түсін.
Жолдасым!
Міне келеді таң рауандап,
Сүмеңдеп сұр көлеңке жүгірді андап.
Өмірде маған бұрып кездескен жоқ,
Тап осы таң атардай қызықты шақ.
Қарашы, гүл жайнайды Донның қыры,
Құйылды анау тауға күннің нұры.
Жарқылдап күміс шұғыла көз қытықтап,
Тұрғандай таңға айтылып барлық сыры.
Па! Шіркін, өмір қызық тәтті қандай,
Жеңісті көргім келеді жұтып балдай,
Құшақтап шенелімнен бүлдіршіндей
Қызымның сүйсем бетін ернімді алмай.
Өмірді сондай жақсы көрем, сүйем,
Бірақ мен қорықпаймын өліміңнен,
Өмірді ерше жасап, ерше өлуді,
Өмірде соған ғана басымды ием.
Міне таң...
Зеңбіректер дүрілдетіп,
Атты оғын, ашты көмей гүрілдетіп.
Жолдасым, біз де шықтық түзеп сапты,
Кіреміз ал айқасқа, келдік жетіп.
Күлімдеп күн де шықты Дон қырына,
Шыққан күн соғыс күні міне мұнда,
Астында алтын күннің шұғыласының
Жолдасым, ант етемін жау қыруға.
Сескенбен бұл соғыста жауған оқтан,
Мен шықпан жараны елеп жолдас топтан.
Қанша жау қамаласа қарсы тұрып,
Берілмен, ағызармын жауызды қан.
Жоқ менің жүрегімде еш қорқыныш,
Етпесін жауға рахым қайраулы тіс, .
Билеген тұла бойды қаһарлы кек,
Бұл біздің не өлтірер, өлер соғыс.
Жолдасым!
Ал, соғысқа кеттім кіріп,
Хат кетті мені тастап саған жүріп.
Жазған қол осы хатты винтовка ұстап,
Кезеніп оғын жауға қалды тұрып.

---