Өлең, жыр, ақындар

Сыр

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2402
Тұлпарым тізгінін сүзіп,
Көктемде бір келіп кеткем.
Мен сонда үздігіп күліп,
Күлкіме тұрды еріп көктем.
Күн жағып отын ерінге,
Көзіңнен нұр тұнып тамды.
Қос кептер көкірегінде
Кенеттен бұлқынып қалды.
Көздерден қысылып, күнім,
Боз үйге кідіріп кірдің.
Сырыңды түсініп бүгін,
Жайыңды ұғынып тұрдым.
Көркейіп қырқам да гүлмен,
Ғажабын танытқанда алап—
Мен жаққа Тұлпарға мінген,
Тұрғансың жабықтан қарап.
Пәк көңіл кір жасыра ма,
Сырыңды мен алып кеттім.
Шат жанның сырласы—дала...
Құйғытып, жоғалып кеттім!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қалаға қайта оралу

  • 0
  • 0

Баққа бола, жоқ әлде, сорға бола
Қайта айналып келдім мен. —
Ар ма, Қала?!
Сары далаға сия алмай бейбақ басым,

Толық

Қай. Тоғызыншы вал

  • 0
  • 0

"Енді төзер жайым жоқ!" –
деді Теңіз тұлданып.
Жатыр еді байыл боп,
Кетті кенет жын қағып.

Толық

Нағашымен әңгіме

  • 0
  • 0

— Сияқты жарқылдаушы ең ай жаңасы,
Тап келді ит кәрілік қайдан, осы...
Тозаңы жолдарыңның жұғып қалған
Басыңды жуып алшы, ай, нағашы!

Толық

Қарап көріңіз