Өлең, жыр, ақындар

Сыр

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2470
Тұлпарым тізгінін сүзіп,
Көктемде бір келіп кеткем.
Мен сонда үздігіп күліп,
Күлкіме тұрды еріп көктем.
Күн жағып отын ерінге,
Көзіңнен нұр тұнып тамды.
Қос кептер көкірегінде
Кенеттен бұлқынып қалды.
Көздерден қысылып, күнім,
Боз үйге кідіріп кірдің.
Сырыңды түсініп бүгін,
Жайыңды ұғынып тұрдым.
Көркейіп қырқам да гүлмен,
Ғажабын танытқанда алап—
Мен жаққа Тұлпарға мінген,
Тұрғансың жабықтан қарап.
Пәк көңіл кір жасыра ма,
Сырыңды мен алып кеттім.
Шат жанның сырласы—дала...
Құйғытып, жоғалып кеттім!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Майханада

  • 0
  • 0

Хунгария — Кечкеметтің шарабын
Мақтап маған ұсынасың, қарағым.
Тамыр үшін; мың жыл бұрын үзілген
Тап осыны тауысатын бар әлім.

Толық

Шынжыр

  • 0
  • 0

Кетпестей ғып байлаған,
Шуда жіппен кіндіктен.
Бар ма екен деп ойланам,
Мықты нәрсе сол жіптен?!

Толық

Айгезбенің өлеңі

  • 0
  • 0

А, мына көлденең жатқан қара шың,
Бір беті биік Боз Сеңгір.
Сол екеуінің арасын
Боз атпен түнде кезсең бір...

Толық

Қарап көріңіз