Есениннің монологы
- 0
- 0
Мен осы шынымен шатпын ба?
Табылар өзімдік шертер мұң.
Теңіздің түбіне баттым да,
Найзағай отына өртендім.
Сүтпен бірге
Бақытым ба,Сорым ба сонау шырақ,
Кетті соған қиялым жолаушылап.
Көбесінен сөгілген көңіліме
Көрген жоқпын күлгеннен жамау сұрап.
Мұңайдым да, сілкініп тыңайдым да,
Кемем жүзіп барады ұлы айдында.
Құлан тектес кірпияз қылығыммен
Су қумаймын қолына жуанның да.
Қорқынышың қалсын деп қосы құрып,
Қаруыңды қайтарам мосы қылып.
Сүтпен еніп, сүйекке сіңіп кеткен
Осы мінез, осы әдет, осы қылық.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Марал
Жақсы -
Тәліпбек Мерей
Оңайы барма? -
Геракл
Бас ащы Бет тұщы -
Саябек Жансая
Жарайсыз! Керемет екен
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі