Өлең, жыр, ақындар

Өлең - көктем

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 4366
Құстар әні думан ғып бар алапты,
Қайқы бұлақ сай-сайға тарап ақты.
Бар қызығын төсіне жиып алып,
Барақатты, бағыбан дала жатты.
Бәйшешек пен қызғалдақ қырда дүреп,
Маған бейне дейтіндей: "жырла, жүрек!"
Гүлді кешіп жүргенде,
Кенет менің
Кеудем көктемгі аспандай шулады кеп!
Жер ұғысып жаныммен, көк тілдесіп,
Жасыл дария үстінен өттім көшіп.
Сансыз сурет,
Қисапсыз қиқулы әнге
Көз талдырып,
Даусымды кеттім қосып.
Ақындықтың қазір мен күйін кештім,
Өлеңіммен келеді түйін шешкім.
Көктем келген, нөсерлі жанымдағы
Сезер ме екен ғажайып күйімді ешкім?!

1978 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кеңес

  • 0
  • 0

Ырғақтап жорға тайдай, қылаң қағып,
Қарағым, қайда асықтың шығай маңып?!
Қарадың былай қалып сәлем-сауқат,
Жанарың тұлайланып —

Толық

Шал

  • 0
  • 0

Қара шал — қара бура, жарап алып,
Бір кепке он оралып соғады анық.
Шетінен әңгіменің кіріп көріп,
Талайлар шығып жатыр жараланып.

Толық

Мінәжат

  • 0
  • 0

Түйе қомын бесік қылып өсіп едім ат жалында,
Маң даланың кәрлі қара тауларының шатқалында.
Ырылдадым бөлтіріктей талай қыстың қақпанында,
Қызыл аяқ қарды кештім Мешіндердің Ақпанында.

Толық

Қарап көріңіз