Өлең, жыр, ақындар

Түнгі қиял

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2211
Иелік етіп тұрғанда қара түн даламда,
Қап-қара сұлулық жайғанда қанатын ғаламға,
Сапарға шықса боз атпен бозбала-ғашық,
Тыныштық даусын шу дүние жаңа тыңдағанда.
Дейтіндей, "бейуақ жол жүрді неге осы балдырған?"
Сыбыры сылқым самалмен кеңесіп алғым бар...
Қара судағы қалғыған ұқсап аққуға,
Ақ көйлекпенен көрінсе елесің алдымнан.
Сезім кеп жетсе содан соң самалдан құраққа,
Қиялды бастап әкетсе жаңа арман жыраққа.
Ақбоз ат мені жеткізсе алып-ұшып бір,
Қара түндегі қалғыған,
Ағарған Мұратқа...
Қарықтырғанда көзімді ақ тамақ қарша,
Сезім шіркінді төзімім шаққа басқарса.
Телміре қарап содан соң бір-бірімізге,
Тұра берсек-ау тапжылмай ақ таң атқанша!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

III - қан қанаты талғанда

  • 0
  • 0

Шашылып түн сынған,
Шыныдай құм жүзі.
Шығасың тылсымнан,
Шырай Таң Жұлдызы.

Толық

Мұнарбекке мұңаза

  • 0
  • 0

Маңғыстауға неге келдің, бөрі аға?
Ұлып қашып нең бар еді молаға?!
Маң далада кілең бейіт тұр мүлгіп,
Жан біткенді қамамақ боп қораға.

Толық

Шал

  • 0
  • 0

Қара шал — қара бура, жарап алып,
Бір кепке он оралып соғады анық.
Шетінен әңгіменің кіріп көріп,
Талайлар шығып жатыр жараланып.

Толық

Қарап көріңіз