Өлең, жыр, ақындар

Жаздың түні-ай

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 3296
Айдың нұры барша әлемді сырлап бір,
Сол нұрменен сурет салды құмдақ қыр.
Қонып алып жүрегіме дәл қазір,
Бір бозторғай мігір таппай шырлап тұр.
Шілделіктер құлағыма үн ұрып,
Түнгі ауаны жұттым қанбай сіміріп.
Сері селеу құртқашашпен сырласса,
Аққан жұлдыз көздеріме шыны үгіп...
Шашылғандай дастарханға кіл тары —
Сансыз жұлдыз.
Құсжолы — ұнның ұнтағы.
Тау-шопан қыз шапақ-қырықтығымен
Ай мүйізді
Серке-бұлтты қырқады.
Құба талмен тілдескенде тұт ымдап,
Тамырымнан от жүгірді лыпылдап.
Сезімдерім,
Жарып қалсам кеудемді,
Жұлдыздардай тұрған шығар жыпырлап?!
Түнгі ғалам қанатындай тотының
Құбылғанда —
Күбірлеп жыр оқыдым.
Пәруана ғып тартуын-ай адамды,
Алыстағы қызды ауылдың отының...
Бояу жағып айтар болсақ аздап бір —
Нұрға өртеніп жатыр, міне, маздақ қыр.
Жүрек байғұс — бозторғайы шырлаған,
Көкірегімнен ұшып кете жаздап тұр...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жазғы жабығу

  • 0
  • 0

Аңсаушы ем бір кез таңды арай,
Шайқаса мені көп түнгі ой...
Сағынып көрген, қарғам-ай,
Сағымға сіңіп кеттің ғой.

Толық

Тыныштық көрінісі

  • 0
  • 0

Дала. Теңіз ...
Бір-бірінен құт дарып,
Бірін бірі жатыр шөлден құтқарып.
Дала - ананың алақаны ұсынған

Толық

Жалғыз ағаш - жалқы ақын

  • 0
  • 0

Қағапақты жарып шыққан қыршын күн,
Шыға сала демін жұттым тылсымның.
Мен Алтайды тастап кеттім озалда,
Дәл сол күннен бастау алды бұл сүргін.

Толық

Қарап көріңіз