Қарасазда

Жағасында жылғаның бұзылған там,
Ей, жолаушы, сен соған бір қарағың...
Мұқағали.

"Жерімді көр!" — деген соң тағы келдім,
Сені көрген бір-екі кәріге ердім.
Сен жайында бір дерек біле ме деп,
Сәлем бердім кезіккен бәріне елдің.
Құзырында Аспантау — дәрігердің
Тұмасынан сімірдім — нәрін емдім.
Қабылдадым қажетін жаныма емнің.
"Таулар жатқан тәуаппар жан-жағында",
Саумал татқам барып ап малды ауылға.
Жолығысқан жолдардың тарнауында,
Тоқайласқан таулардың қарнауында—
Жыр-базарлық ұсындым бар бауырға.
... Күн де мұнда —
Тау деген Қан-бауырға
Бойлай енген ұқсайды қандауырға.
Мен де ұмыттым — төнді де жанды ауырған,
Дертті сылып — жабысқан әр дауылда.
Айқайтастан жел есіп,
Шалгөдеден,
Бозторғай-жыр ұшады әр көдеден.
Көк көйлекті қайыңдар көзін сүзсе,
Дәметеді ит көңіл әлденеден.
Босатпайды ауызды ән мен өлең —
Кенет кеңіп кеткендей тар керегең.
Мұң деген де бұл жерде — керемет мұң,
Қанатындай жеп-жеңіл көбелектің.
Періште емес ақ қанат. —
Перінің де
Ыңғайына келеді көне кеткің.
Сені айтып ем — көк тас та елең етті,
Әу баста, аға, бұл жерден неге кеттің?..
Жеткізе ме жалғанда тіріге арман! —
Жөн екен ғой кәрінің тілін алған...
Қандай Қызыр,
қай құзыр — бұл жұмақтан
Қуған сені —
Енші ал деп Ұлы Жолдан?..
Қайда барсам шығады жырың алдан —
Шыңдар сергек, тау ояу, түрік орман. —
Сенің барлық жырыңды біліп алған.
...Осыншама сырласты місе тұтпай,
Алматыда нең бар ед — құны қалған?!
Өлмей шықпас Тозақ ол —
Тірі барған!..
Тауында ойнап қарт марал,
құзында арқар,
Жайлау — жомарт.
Сай — сақи.
Дүзің — дархан!..
Жәутілдеген жанары Қарасудан,
Көріп қалдым арманшыл жүзімді аң-таң...
Енді, сірә, суынбас қызынған қан,
Бара жатыр дуылдап құзырлы арқам.
Мен де амалсыз аттандым Қарасаздан,
Жол дыңылдап желкемде — үзілді арқан.
...Сәби шағың Арманшыл
Жерленген Жер —
Қала барды жағада бұзылған там...

---