Тағы бір хикая

Түн күркіреп, жалт ойнап тұр аспанда,
Есірік жел емінеді жас талға.
Ойналғандай түрлі-түсті музыка —
Бүкіл ғалам бір әуенге басқанда.
Кәрі ағаштар түршігеді тұлданып,
Жалаңаш тал күрсінеді мұңданып.
Жапырақ шаш, ақ көйлекті қайың - қыз
Әлгі әуенге билеп жатыр жынданып.
Тіршілікті тәрік қылып былайғы,
Билеп жатыр ақ қайың қыз шырайлы.
Шашын сілкіп, жел - сезімнің ырқымен
Зау теректің құшағына құлайды.
Әлдеқайдан уілдеді үкі - мұң,
Кіл жарықшақ. Естілмейді бүтін үн.
Терек — желден қорғаған боп қайыңның
Қысып қойды солқылдаған мықынын ...
Жел басыла болған істі пайымдап,
Сыпсыңқасып әлгі оқиға жайында —
Тұрды ағаштар бас шайқасып, Теректің
Аяғында сұлап жатқан қайыңға.
Тек, тал, шілік азалады қайынды ...
Дәл сол түні бақ ішінде жай ұрды:
Ағаш тілін адамдарға аударып
Бермек болған есалаңдау шайырды ...

1988 ж.

---