Өлең, жыр, ақындар

Аманат

  • 16.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1842
(сазы бар)

Өшіріп үнін бабадан жеткен бағзы әннің,
Төріме шығып,
Көріме дейін қазған кім? —
Ұғынсаң, ұлым, мен де алғаш өмірбаянды
Желтоқсандағы көк мұзға қанмен жазғанмын.
Болмаса егер бұрқанып аққан бойда қан,
Қалушы ма еді: қызықта — мазмұн,
тойда — мән.
Өрімдей аға, апалар еді сол күнде —
Алаштың Арын,
Қазақтың Қамын ойлаған.
Қара бұлтты аршып,
түнекте қалған нұрды аңсап,
Азаттық жайлы аспаннан алғаш үн жар сап;
Алты арыс елің алты ғасырда бас құрап,
Есіңде қалсын —
Назарын Хаққа бұрған шақ.
Атаның жолын һалалдан болған қалайды ұл,
Перзентім, саған үйретем әлі талай жыр.
Қан қызыл гүлін тергенде, ұлым, Далаңның,
Желтоқсандағы Ізіме менің қарай жүр!..

1994 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Маңғыстаудағы түн

  • 0
  • 0

Күн қызылы семіп, нұры жаңа өшті,
Жетіқарақшы көрінеді көмескі.
Түн тілінде тілдеседі менімен
Маңғыстауым — әрі жаңа, әрі ескі.

Толық

Тыныштық көрінісі

  • 0
  • 0

Дала. Теңіз ...
Бір-бірінен құт дарып,
Бірін бірі жатыр шөлден құтқарып.
Дала - ананың алақаны ұсынған

Толық

Ініге

  • 0
  • 0

Дүниенің доғарып дөңгелегін,
Шабытымның қаңтарып кер дөненін.
Сезім - салғырт, ой - мимырт, сана - күңгірт,
Тартқан шақта демді үзіп, мен де өлемін.

Толық

Қарап көріңіз