Өлең, жыр, ақындар

Елестің жыры

  • 16.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1112
Қыздай алған адалым,
Жадымнан сәт шықпайсың.
Бұзбай алған қамалым,
Сен мынаны ұққайсың:
Сезіміңе тұтқын боп,
Еремін деп желікке;
Тірі адамға шықтым деп,
Тигенсің сен өлікке.
Әруақтармен кеңестім,
Пенделерге суықпын.
Мен бір ғайып — елеспін,
Әлем кезген — рухпын.
Мені көрсең Езіле
Талықсиды ақ тәнің.
Сезілмейді өзіңе
Елес құшып жатқаның.
Бірер түнеп жаныңа,
Үйді өзіңе қалдырып;
Кете барам тағы да
Елес болып қаңғырып.
Жүрек — тәнді тепкілеп,
Жасың жарып қанасын;
Жарым қайда кетті деп,
Зарлайсың да қаласың.
Мезгіл өтсе болжалды —
Көкірекке мұң сіңіп;
Жер бетінде жоқ жанды
Жоқтайсың кеп тұншығып.
Жылай - жылай жалығып,
Арпалысып ақ таңда —
Тар төсекте талығып
Екі есті боп жатқанда.
Қос үрей жан шыдамсыз. —
Тап боп осы күйіңе,
Аңдып жүрген бір арсыз
Кіріп алып үйіңе;
Арбап еніп қасыңа
Тамырыңды игізіп;
Көйлегіңді басыңа
Кетпегей тек кигізіп.
Қысыр жылан — білегің
Жаттың тәнін шақпасын.
Уға толы гүл - ерін
Бөгдеге нәр жақпасын.
Тәнің жеңсе өртенген,
Ардың жайын ұққан ба? —
Не айтасың,
Ертең мен
Көрден қайта шыққанда?!
Арлыны аяр арбайды,
Арсыз жолы көмескі. —
Елесің де қалмайды,
Өкпелетсең Елесті.

26.04.1991 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мерт болды ақын

  • 0
  • 0

Мерт болды ақын ...
Е, мерт болмай жатыр ма?!
Жаңалық па ол, жаңғалақтау ақынға?
Осылайша тон пішеді шамамен,

Толық

Мұз кеме

  • 0
  • 0

Неше ғасыр қазынасын жат жеген,
Мұз тұтқыннан әрең босап Ақ кемем,
Азат желге желкен жая бергенде,
Қарақшылар басып алды, әттеген!

Толық

Талға түнеген ай

  • 0
  • 0

Талдың басына
Ұясын салған Ай. —
бардым қасына —
Тіл қатты, жалған-ай!

Толық

Қарап көріңіз