Өлең, жыр, ақындар

Дала. Түн

  • 18.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1808
Алған шақта ұлы қыр жаңа тыным,
Аңсап жеттім алыстан дала түнін.
Шарбы бұлттың етегін шалды шапақ,
Шалғысындай ұлардың қанатының.
Дала — бесік әлдилеп тербеп мені,
Бір кенелтті бақытқа ержеткелі.
Шегіртке мен шілделік шыр-шырына
Мәз боламын сәбидей жөргектегі.
Айықтырып көп ойдан жынды қылған,
Жұмақ лебі еседі түнгі қырдан.
Самал демді маң қиян тыныстайды,
Құлындардың үніне құлдық ұрған.
Мұндай сәттен тірлік те, ой - садаға,
Түнге басын сүйейді майса дала.
Мұхит - көкте — Аулаған жұлдыз - шабақ,
Баяу қанат қағады ай - шағала.
Сезім сеуіп ай жанға небір нәзік,
Жұлдыздан нұр тамсаймын — көңілге азық.
Жетелейді қиялды қай-қайдағы,
Қызды ауылдың отындай Темірқазық...
Жазғы қырдың тыңдаймын күйін балдай,
Жер құнарын жұтады миым қанбай.
Бұл жұмақты қалдырып, тозаққа ертең
Кету деген еркіңмен...
Қиын қандай!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қалқатайдың аулы жоқ

  • 0
  • 0

"Көрмегелі көп айдың жүзі болды",
Жазы кетіп мезгілдің күзі келді.
Мен келгенде аулың жоқ,
Жұртың жатыр,

Толық

Есіңде ме, Жіңішкенің өзені?..

  • 0
  • 0

Есіңде ме,
Жіңішкенің өзені?
Топ студент құрылыста жүрген кез.
Сағи айтқан: "Жаздың балғын кезі еді",

Толық

Таңбалы тас

  • 0
  • 0

Қираған жақпар жыртылған мұқаба сынды,
Алдымнан көне таңбалы кітап ашылды.
Көне таңбаны шоқыған бозторғай дауысы,
Биіктен қалқып түсті де бұтаға сіңді.

Толық

Қарап көріңіз