Өлең, жыр, ақындар

Дала. Түн

  • 18.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1632
Алған шақта ұлы қыр жаңа тыным,
Аңсап жеттім алыстан дала түнін.
Шарбы бұлттың етегін шалды шапақ,
Шалғысындай ұлардың қанатының.
Дала — бесік әлдилеп тербеп мені,
Бір кенелтті бақытқа ержеткелі.
Шегіртке мен шілделік шыр-шырына
Мәз боламын сәбидей жөргектегі.
Айықтырып көп ойдан жынды қылған,
Жұмақ лебі еседі түнгі қырдан.
Самал демді маң қиян тыныстайды,
Құлындардың үніне құлдық ұрған.
Мұндай сәттен тірлік те, ой - садаға,
Түнге басын сүйейді майса дала.
Мұхит - көкте — Аулаған жұлдыз - шабақ,
Баяу қанат қағады ай - шағала.
Сезім сеуіп ай жанға небір нәзік,
Жұлдыздан нұр тамсаймын — көңілге азық.
Жетелейді қиялды қай-қайдағы,
Қызды ауылдың отындай Темірқазық...
Жазғы қырдың тыңдаймын күйін балдай,
Жер құнарын жұтады миым қанбай.
Бұл жұмақты қалдырып, тозаққа ертең
Кету деген еркіңмен...
Қиын қандай!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жыршы ағаның тойындағы «Топ тарқатар жыр»

  • 0
  • 0

Жатқанда таңғы ұйқыда талаурап қыр,
Талықсып жасын сықты алаурап гүл...
Менің де алай-дүлей көкірегімде
Сен айтқан ән-жыр кетті бабаурап бір.

Толық

Әулие ағаш қазанамасы

  • 0
  • 0

Бөз, күләнкөр, қойқын, шыт, шұғасы бар,
Кіл шүберек байлаған құла шұбар.
Әулие - ағаш тұратын әлем-жәлем,
Шымырлаған түбінде тұмасы бар.

Толық

Жазғы жабығу

  • 0
  • 0

Аңсаушы ем бір кез таңды арай,
Шайқаса мені көп түнгі ой...
Сағынып көрген, қарғам-ай,
Сағымға сіңіп кеттің ғой.

Толық

Қарап көріңіз