Өлең, жыр, ақындар

Дала. Түн

  • 18.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1653
Алған шақта ұлы қыр жаңа тыным,
Аңсап жеттім алыстан дала түнін.
Шарбы бұлттың етегін шалды шапақ,
Шалғысындай ұлардың қанатының.
Дала — бесік әлдилеп тербеп мені,
Бір кенелтті бақытқа ержеткелі.
Шегіртке мен шілделік шыр-шырына
Мәз боламын сәбидей жөргектегі.
Айықтырып көп ойдан жынды қылған,
Жұмақ лебі еседі түнгі қырдан.
Самал демді маң қиян тыныстайды,
Құлындардың үніне құлдық ұрған.
Мұндай сәттен тірлік те, ой - садаға,
Түнге басын сүйейді майса дала.
Мұхит - көкте — Аулаған жұлдыз - шабақ,
Баяу қанат қағады ай - шағала.
Сезім сеуіп ай жанға небір нәзік,
Жұлдыздан нұр тамсаймын — көңілге азық.
Жетелейді қиялды қай-қайдағы,
Қызды ауылдың отындай Темірқазық...
Жазғы қырдың тыңдаймын күйін балдай,
Жер құнарын жұтады миым қанбай.
Бұл жұмақты қалдырып, тозаққа ертең
Кету деген еркіңмен...
Қиын қандай!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кездесу кешінде

  • 0
  • 0

Ортаңа келдім, әлеумет,
Алқаңа келдім, Әлеумет!
Қалмады кімнен не дәулет,
Қалмады кімнен ел, әулет.

Толық

Жыршы ағаның тойындағы «Топ тарқатар жыр»

  • 0
  • 0

Жатқанда таңғы ұйқыда талаурап қыр,
Талықсып жасын сықты алаурап гүл...
Менің де алай-дүлей көкірегімде
Сен айтқан ән-жыр кетті бабаурап бір.

Толық

Тірлік

  • 0
  • 0

Мен деген кім? —
Жүрген сүлде кескінмін,
Хайуан текті кейіпке енген қан ысып.
Тіршілікке келгенімді кеш білдім,

Толық

Қарап көріңіз