Қырт қырыққа толғанда

ТОСТ-ТІЛЕК
1-тост

Той жасау — зор міндет,
Той қылу - бұл да індет. –
Отызда ордым деп,
Қырқымда қырдым деп.
Шығып тұр атың шын,
Жерің жоқ шегінген.
Той жасап жатырсың
Өзіңнің теңіңмен.
Біздерге жол бар ма?
Болармыз елге өсек?!—
Қырыққа толғанда
Тойыңа келмесек.
Жақпайды жаныңа еш –
Қабағы қату ән.
Жырларың — жарымес,
Әндерің - нәтуән.
Жүрер ем жаратып,
Тілегің тілер ем —
Кеудеңді қанатып
Жазғанда бір өлең.
Қайтейін, қырсығып
Жазбадың жарты өлең.
Ей, бейбақ, жыршылық,
Қор болған мәртебең...
Жамағат қамалап,
Жоқ-барды қармадың.
Домбыра сабалап
Топта әлгі сарнадың.
Сарнадың топта сан,
Таппадым бір тамшы үн:
Отызда оттасаң,
Қырқыңда қыртарсың.
Жүйке көп шұқитын,
Өт жүзіп — қол ұзын:
Мылжыңдық мұхитын,
Езбелік теңізін.
Қондырған қолыңа
Құсың да үйлескен.
Халқының сорына
Туылған ми-кешем.
Көрінген көзіме
Сен деп пе ең бір түйір? —
Қашанда өзіңе
Қырт пенен шырт үйір.
Қайнаған қайда қан?
Бас па өзі осы — бас?
Қарашы айнадан
Түріңе, есуас.
Жыбырлап таңдайың,
Ерінің қайқиып;
Екі елі маңдайың
Тұрады тайқиып.
Жатпаймын мазалап,
Өзімді тергеймін.
Ақылды азалап,
Мұңымды жерлеймін.
Бұйырмай баталы ас,
Қарайды кім аяй...
Сенімен аталас
Қып қойған, құдай-ай...
Тексіздік — негізі,
Бетсіздік — ұраны.
Есектің — егізі,
Сиырдың — сыңары.
Сендеймен мен, сірә,
Сүйектес болмаспын.
Көрші емес, қоңсы да
Қонбаспын —
Мен қаштым!
Тоқталсын әңгіме,
Айтайын — дұрысын:
Сенімен — Мәңгіге
Миғұрттық Құрысын!..

2-тост
Жә, кешір, сен мені —
Көн бетпен жендет тең.
Пендені елдегі
Жөндейтін мен деп пе ең?!
Құлақтың құрышын
Қандырмай бола ма? —
У толы ыдысың
Жүгірткен молаға.
Өлетін баладай
Молаға жүгірдім —
Шамама қарамай
Шампаннан сімірдім.
Кеше гөр, кеш ұқтым,
Сөз көп ед ұққанға.
Кетсем мен бөсіп тым —
Өзіңнен жұққан да.
Жалғанда өзіңдей
Бар ма екен қыртуар?
Көненің көзіндей —
Тек сенсің біртуар.
Қаптаған бетті көн,
Хақ берген сый мына —
Болған жоқ деп білем,
Тап сендей миғұла.
Миың жоқ мұны ұғар —
Қон боққа, тыш таққа —
Өзіндей ұлы бар
Халықтар — ұшпақта...
Біртуар туынды,
Сөз — беріш, жыр — шемен.
Қолдағы туыңды
Алады кім сенен?!
Қалсын деп ел ұйып,
Тұрсың-ау жыр аңсап;
Көздерің мөлиіп,
Сөздерің — сұрамсақ.
Ал, тыңда, алқынба,
Қатып қал қалпыңда.
Өзіңше аңқылдар
Халқың бар артында.
Қауым тұр құптайтын?
Бұл сөзге тасасың:
Ештеңе ұқпайтын —
Миғұрттар жасасын!

---