Қашаған ақынның «Там Байғазы» тойында

Көктем де келді далама мынау,
ызғары қыстың күрт кеміп,
Бір жасап қалды Тәңірдің шашқан
ризығынан жұрт теріп.
Қызғалдақтардан шашу шашқанда
Кемпірқосақ – бұрым, Қыз - Өңір,
Қашаған жыры көшеді көкте
шумақ та шумақ бұлт болып.
Рахман нұрды сіміріп жатыр,
Сіңіріп жатыр қыр қанбай,
Жерім мен елім екі дүниеде
еншісі бөлінбес бір жандай.
Марғасқа аспан алады кейде
күркіреп жасын лақтырып,
Қашаған ақын толғауын айтып
түгесіле алмай тұрғандай.
Даламда бүгін сөгілмей көбе,
бұзылмай елдің іргесі,
Тірі Абыздарын (сұраңыз бәрін)
күтеді тойдың мінбесі.
Керуен-керуен сонау бұлттарға
ілесе көшкен бу едік,
Шашылып жүрген шақырды бізді
Қашекемді ерткен Жыр көші.
...Бармақтай Бақ боп
Маңдайға Мөрдей басылар,
Қасқа айғырдан қалған
төбел құнанның жүлдесі.
Қара жартастың күрең тамырын
қақ жарып аққан жыр көзі
Алтындай анық! —
Сарқылмай ағып
сыр айтып жатыр күнге өзі.
Ақындық мәңгі жасай берерін
тағы бір мәрте ұқтырып,
Көтерді басын өлеңнің асқақ
ақ шаңқан мәрмәр Күмбезі.
Кешеден жетіп, бүгіннен өтіп,
Ертеңге кетер — Жәдігер!
Жүрегің — жұқа,
Сүйегің — темір,
Бедерің — нәзік,
Тәнің — өр...
Ескі әдетімен ұлы ақындарын
өлтіріп алып байқамай,
Қайта тірілтіп, қайта таңырқап
той тойлап жатыр Тәңір-Ел!
Жыр менен Пірге азаттық беріп,
таныған қайта Атасын,
Тәңір Еліңе табынбай қалай
үйіңде тыныш жатасың.
Жақсыға жорып, жырдың тіліне
көшіріп алып барамын,
Қара тастардан құмалақ салған
Қария Таулар батасын!..
31.05.1991 ж.

---