Өлең, жыр, ақындар

Шөлдегі жаңбыр

  • 26.07.2019
  • 0
  • 0
  • 1987
Асып белес, белдерден,
Шалғай жатқан елдерден,
Бұлт келіп шөлейтке,
Жауды жаңбыр шелектеп.
Тамшыламай сіркіреп,
Құйды дейсің күркіреп.
Тілеп едік көптен бір,
Төгіліп тұр көктен нұр.
Сорғалап тұр тынбастан,
Таңнан бері ол өктем.
Ақ жауынын күллі аспан
Ақтарғандай шелектен.
Салқын тартып атырап,
Жайқалды гүл, жапырақ.
Бой көтеріп шөптер де,
Рең кірді бөктерге.
Құмға жаңбыр нәр беріп,
Әдемі бір әр беріп,
Бұталарға бүр шығып,
Белгі берді тіршілік.
Сағат бұрын тандырда
Шөліркеген көк өрім,
Аузын тосып жаңбырға,
Жайды қайта желегін.
Әрі қуат, әрі құт,
Ағып жатыр береке...
Көптен күткен зарығып,
Құмға келді мереке.
Қу түлкі де құп алып,
Жайлап шығып інінен,
Мол жаңбырға қуанып,
Асыр салды күнімен.
Тасбақа да артынша
Көтерілді төбеге.
Жуылды тез қалпынша
Жабысқан құм денеге.
Қозылар да томпаңдап,
Жүгіреді бұлаққа.
Тұр бұйығып,
Жаутаңдап
Енелері, бірақ та.
Жылғаларға тасыған
Қарасады ойланып:
Жаңбыр суы асыға
Бара жатыр қайда ағып?..
Тасырлаған тамшыға
Мәз болады малшы да: –
Жау-жау, жаңбыр,
Төге бер,
Жаусаң,
Жер-көк көгерер!
Жау-жау, жаңбыр,
Құя бер,
Жердің жүзін жуа бер.
Жауа бергін күн демей,
Жауа бергін түн демей.
Жау-жау, жаңбыр, апталап,
Малға, жерге қат-қабат.
Жауғаныңа шаттанып,
Ұзақ есте сақталық!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аққудайын айдын көлде таранған

  • 0
  • 0

Аққудайын айдын көлде таранған,
Тұла бойың таң-тамаша жаралған.
Көз айырмай кеуде керген анардан,
Жалт-жұлт етіп жалын ұшты жанардан

Толық

Отырмын гүлді алаңда

  • 0
  • 0

Ысырып бұлтты аулаққа,
Күлімдеп көкте күн тұрды.
Күркіреп өзен тау жақта,
Бау-бақша қайта құлпырды.

Толық

Мирон

  • 0
  • 0

Болды бір бай Мирон деген есімді.
Атамадым мен оны керек етіп өлеңге.
Айып емес қалмаса есте егерде.
Жаппай шулап көршілері көсілді,

Толық

Қарап көріңіз