Өлең, жыр, ақындар

Жаңбыр

  • Moon
  • 12.08.2020
  • 1
  • 0
  • 1810
Жаңбыр жауып, салғанда шатыр əнін,
Үнсіз билей бастады жапырағым.

Қайыңдардың тиіспей сырғасына,
Айды биге шақырдым қыр басына.

Аспан, маған төге ғой болса сырың,
Қалып қойды үйімде қолшатырым.

Сол бір тұнық тамшыңа жуынайын,
Өлең болып қайтадан туылайын.

Терек едім сынбайтын, сағы мықты..
Сезесің ғой мендегі сағынышты.

Табиғаттың сүйсінем əр ісіне,
Жəне біздің сезімдер вальсіне.

Айтарым да көп еді түнге менің,
Тыныштықты сүйемін - үндемедім.

Жаңбыр жауып, салғанда шатыр əнін,
Үнсіз билей бастады жапырағым...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

***

  • 0
  • 0

Жүрегіне ғасырдың жиып алып бар жүгін,
Ақын сүрді ғұмырын, аялады тағдырын.
Жүрегіммен оқыдым сол ақынның өлеңін,
Өлеңінен мен оның өзімді де көремін.

Толық

***

  • 1
  • 0

Не түрлі ой көңілімді бөледі,
Қазір бəлкім, ұйықтағаным жөн еді.
Түсініксіз түс көру де бір қызық,
Түсініксіз пендемін ғой себебі.

Толық

Сенің кінәң жоқ еді

  • 1
  • 0

Сенің кінәң жоқ еді, кінә менде,
Сүйе алмаған ешкімді бұл әлемде.
“Сүйе алмадым” деймін ғой, сүйдім бе екен?
Мәнін ұқпай қалдым ба күйдің бөтен...

Толық

Қарап көріңіз