Өлең, жыр, ақындар

Ақын арызы

  • 29.07.2019
  • 0
  • 0
  • 975
Ақын деген абыройлы атым бар,
Жырларымда жалын да бар лапылдар.
Асқар таудай арқа тұтып,
Алыстан
Кеп жатады жанымды ұққан жақындар.
Келсе келсін,
Қуанбайын мен неге?
Төрім дайын өзім деген пендеге.
Есігімді айқара ашып, қарсы алам,
Қазақ, сірә, кең пейілге кенде ме?
Бір-бірінен артпаса да айлығым,
Қат-қат кітап – жиған-терген байлығым.
Әлі күнге жыр жазудан жалықпай,
Өтпепті ғой өмірде бір жай күнім.
Уақытпен қайнап-пісіп баста өлең,
Талай жерге келіп қапты жас деген.
Жазғанымды бастырудан басқадай
Қиыншылық көрмеппін-ау, әсте мен.
Қанат қаққан көңілімнің тұсынан
Жүрекжарды жарларымды ұшырам.
Ал, бірақ та, қонағыма жұп-жұқа
Кітабымды ұсынуға қысылам.
Тұрмысымды жұп-жұпыны шамалап,
Ақын деген осы ма деп, табалап,
Бар құнымды байлықпенен бағалап,
Ағайынның аулақтауы жаман-ақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Домкраттың мұңы

  • 0
  • 0

Көріп қалып Ісмерді,
Домкрат шын тістенді: –
Шар болаттан істелдім,
Бойыма зор күш бердің.

Толық

Асыл әжем

  • 0
  • 2

Асыл әжем менің –
Асқарлы белім.
Сөздеріңді сенің
Құлағыма құйып келем.

Толық

Талғар

  • 0
  • 0

Алыстан арман етіп асқарыңды,
Келемін баяу басып тастарыңды.
Бұлт ойнап ерке қыздың тұлымындай,
Бүркейді дөңгеленген аспаныңды.

Толық

Қарап көріңіз