Өлең, жыр, ақындар

Ақын арызы

  • 29.07.2019
  • 0
  • 0
  • 826
Ақын деген абыройлы атым бар,
Жырларымда жалын да бар лапылдар.
Асқар таудай арқа тұтып,
Алыстан
Кеп жатады жанымды ұққан жақындар.
Келсе келсін,
Қуанбайын мен неге?
Төрім дайын өзім деген пендеге.
Есігімді айқара ашып, қарсы алам,
Қазақ, сірә, кең пейілге кенде ме?
Бір-бірінен артпаса да айлығым,
Қат-қат кітап – жиған-терген байлығым.
Әлі күнге жыр жазудан жалықпай,
Өтпепті ғой өмірде бір жай күнім.
Уақытпен қайнап-пісіп баста өлең,
Талай жерге келіп қапты жас деген.
Жазғанымды бастырудан басқадай
Қиыншылық көрмеппін-ау, әсте мен.
Қанат қаққан көңілімнің тұсынан
Жүрекжарды жарларымды ұшырам.
Ал, бірақ та, қонағыма жұп-жұқа
Кітабымды ұсынуға қысылам.
Тұрмысымды жұп-жұпыны шамалап,
Ақын деген осы ма деп, табалап,
Бар құнымды байлықпенен бағалап,
Ағайынның аулақтауы жаман-ақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қасқыр мен қозы

  • 0
  • 0

Күшті алдында әлсіз дәйім айыпты,
Ондай істі тарихтан көп көреміз
Бірақ, оны біз жасайды демеңіз:
Ал, мысалға құлақ салшы байыпты.

Толық

Сүйінші

  • 0
  • 0

Тұра шапты Далабай
Малда жүрген Мақпалға:
– Сүйінші де сүйінші!
Бұдан артық бақ бар ма?

Толық

Тазалық

  • 0
  • 1

Шекілдеуік шағып тұрды,
Сыныпқа кеп бір бала.
Дедім оған атып тұрып:
«Таза еденді былғама.

Толық

Қарап көріңіз