Күн мен түн

Күн – күйім,
Күн – тынысым,
Күн – тірегім,
Күн – бақыт,
Күн – шабытым,
Күлкі-лебім.
Қосылып ұлы өмірдің дүбіріне,
Күн барда қуаттандым,
Дүркіредім.
Түн – түйін,
Түсінбеймін түн түнегін,
Кірпідей тікірейтіп түрпілерін,
Тыныстап жатқан тыныш тіршілікті
Жүргендей болады ылғи тінтіп өлім.
Тірлікте тыным таппай безілдеген,
Оңаша өзім қалып өзімменен,
Күндізгі көп сұмдықтар жанымды жеп,
Кездерім аз болған жоқ көз ілмеген.
Күдік пе?
Қауіп пе әлде?
Етек алып,
Қайдағы үрейлі үндер жете қалып,
Сәл ғана бостығыңды пайдаланып,
Тылсым күш құшағына кетеді алып.
Азап па?
Ауру ма әлде?
Арпалысып,
Талықсып,
Үміт нәрін тамсап ішіп,
Өң мен түс арасында жатамын бір,
Қызықты күндеріме аңсап ұшып.
Түрлі ойдың тұншықтырып алапаты,
Булығып барып-барып таң атады.
Жақтаушым, жаратушым – жарық тірлік
Бойдағы бар күдікті таратады.
Күн – күйім,
Күн – тынысым,
Күн – тірегім,
Күн – бақыт,
Күн – шабытым,
Күлкі-лебім.
Қосылып ұлы өмірдің дүбіріне,
Күнменен қуаттандым,
Дүркіредім!

---