Өлең, жыр, ақындар

Қайғылы сұлуға

  • Bain
  • 26.04.2015
  • 2
  • 0
  • 43324
Көркің хор, періште еді сенің жаның,
Ойлаушы ең күні-түні көк аспанын.
Мінезін адамзаттың сынамаққа,
Мезгілді орын ғып ең бұл жалғанын.
Байқадың алыс-жақын тегіс жайын,
Жанашыр ата-ана һәм ыңғайын.
Көзі жоқ кеудесінде өңшең соқыр
Бір көрді сені адаммен қарапайым.
«Қара жер, көкті ойлама, орның,- деді,-
Қара тас мәңгі өлік құрбың,- деді.
Хайуандай бір қазыққа арқандай сап,-
Құр енді, жануарым, тұрдың»- деді,-
Көрдің ғой, жақынында қан болмады,
Қазаққа қыз арқандау таң болмады.
Жан-жаққа мұңды көзбен қарасаң да,
Сен үшін жанын қияр жан болмады.
Солма енді, жерлік емес, жұмақтық гүл,
Шекпе азап, жауыздардан енді құтыл.
Бере алмас саған баға өңшең өлік,
Көкке ұш, асылыңа қайт, періште бол!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Баланың қабір тасына

  • 0
  • 0

Қайғырмаңдар бұл сәбиді өлді деп,
Жас қызыл гүл мезгіл жетпей солды деп,
Бақыты жоқ сорлы ата-ананың
Жанар-жанбас шамшырағы сөнді деп.

Толық

Жазғы таң

  • 1
  • 5

Жып-жылы түн маужырап,
Көтерілген жерден бу.
Саф күмістей жалтырап
Тыныш жатқан тұнық су.

Толық

Өлеңнің ұйқасы

  • 1
  • 5

Талапсыз сорлы - «ойлаған»,
Ойға терең - «бойлаған»,
Есалаң, уға - «тоймаған»,
Қажып бір ойын - «қоймаған».

Толық

Қарап көріңіз