Өлең, жыр, ақындар

Перзентхана

  • 01.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1835
Мынау үйді бұрын қалай көрмегем?
Көргенмін ғой, бірақ, көңіл бөлмегем.
Кіріп-шығып, ентелейді ел деген,
Көңіл шалқып, осы жерден өрлеген.
Тым асығыс жанай келіп қақпаны,
Жедел жәрдем машинасы тоқтады.
Осы жерден шын бақытын тапқалы,
Жас келіншек босағадан аттады.
Қабырғаны қармап әлсіз қолдары,
Қиналады – қысқаны да толғағы.
Жан-жағына жаутаңдайды ол тағы,
Аман-есен баурын жазса болғаны.
Бір жігіт кеп терезеге тесіліп,
Сөйлеседі жұбайымен шешіліп.
Ұлды бопты мәртебесін өсіріп,
Шаттанады, мақтанады төс ұрып.
Алаулаған гүлдер шоғын әкеліп,
Тағат таппай, төмен жақтан әперіп,
Тұңғыш рет тынымсыз бір сәт еніп,
Сезінді алғаш шын бақытты әкелік.
Ана бір жан бақытты екен расы:
Бере салған Тәңіріне разы.
Бұрын-дағы бар болатын біразы,
Енді бүгін қос қолда қос мұрасы.
Шын қуаныш десеңізші қаншалық:
Жаңа келген жас ұрпақты жар салып,
Зыр қағады бәйек болып барша жұрт,
Келді өмірге жаңа ұрпақ жар салып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қырқылған көше

  • 0
  • 0

Алматы сәнді несімен?
Алматы мәнді несімен? –
Әрине, оқтай түп-түзу
Көшелерімен көсілген.

Толық

Қойдым

  • 0
  • 0

– Өйткені, арақ өлген ғой,
Өлетін кезге келген ғой.
– Табылмаса да тамағың,
Толып тұр емес пе арағың?

Толық

Телефонның монологы

  • 0
  • 0

Телефонмын тілім жоқ,
Бірақ, маған тыным жоқ:
Сағынысқан жүректерді жалғаймын,
Алып ұшқан тілектер боп самғаймын.

Толық

Қарап көріңіз