Өлең, жыр, ақындар

Абайдың ізімен

  • 05.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1733
Мен жазбаймын өлеңді түйілгеннен,
Уытты сөз шығады күйінгеннен.
Қыран бүркіт секілді қайқаң етіп,
Шарықтаймын шағымда күйім келген.
Мен жазбаймын өлеңді тасынғаннан,
Жан сырымды ақтарам ашынғаннан.
Өледі екен өлгендер өкініште,
Бойындағы ауруын жасырғаннан.
Мен жазбаймын өлеңді жетіскеннен,
Шымбайына батырам шекіскеннеп.
Туыс тұтып турашыл танымасты,
Ағайыннан әлжуаз кетіскем мен.
Мен жазбаймын өлеңді еріккеннен,
Ақын сөзі ақылға ерік берген.
Төзбейді ол қиянат, жалғандыққа,
Тек шындықпен өмірге көрік берген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аңқау ана, қу қасқыр және шал

  • 0
  • 0

Тірлігі бар аз-көпті
Кемпір мен шал өтіпті.
Бір ит, бір ат, бес тоқты –
Соны ермек етіпті.

Толық

Егерде

  • 0
  • 0

Айуандар арақ ішсе не етер еді? –
Түбіне татулықтың жетер еді.
«Балапан басымен» боп тым-тырақай,
Дүние шыр айналып кетер еді.

Толық

Адам туралы жыр

  • 0
  • 0

Сен шын адам екенсің –
Болаттан да бекемсің.
Шындықпенен өрілген
Шетілмейтін шетенсің.

Толық

Қарап көріңіз