Өлең, жыр, ақындар

Абайдың ізімен

  • 05.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1958
Мен жазбаймын өлеңді түйілгеннен,
Уытты сөз шығады күйінгеннен.
Қыран бүркіт секілді қайқаң етіп,
Шарықтаймын шағымда күйім келген.
Мен жазбаймын өлеңді тасынғаннан,
Жан сырымды ақтарам ашынғаннан.
Өледі екен өлгендер өкініште,
Бойындағы ауруын жасырғаннан.
Мен жазбаймын өлеңді жетіскеннен,
Шымбайына батырам шекіскеннеп.
Туыс тұтып турашыл танымасты,
Ағайыннан әлжуаз кетіскем мен.
Мен жазбаймын өлеңді еріккеннен,
Ақын сөзі ақылға ерік берген.
Төзбейді ол қиянат, жалғандыққа,
Тек шындықпен өмірге көрік берген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мысал

  • 0
  • 0

Ұққан құлақ қанығар,
Түйіп айтар мәні бар.
Ой тастайды астарлап,
Мысалдан да тәлім ал

Толық

Екі иттің ермегі

  • 0
  • 0

Оңаша үйде ерігіп отырып,
Орындықта керіліп отырып,
Кәнден ит пен Қасқыр ит
(Еркетай мен «тақсыр» ит)

Толық

Ер пен арақ

  • 0
  • 0

Бір күні Ет мақтанды,
Барлық сырын ақтарды:
– Буым бұрқырып,
Суым сырқырап,

Толық

Қарап көріңіз