Өлең, жыр, ақындар

Тыншымады көңілім

  • 05.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1097
Көк жүзінде жымыңдап түн шырағы,
Шарбы бұлтқа бір сүңгіп, бір шығады.
Тұрған орным қақпа алды, тас қараңғы,
Тыншымады көңілім, тыншымады.
Бірде жүрек суынып, тұншығады,
Бірде тулап қайтадан құлшынады.
Болса-дағы бір жым-жырт меңіреу түн,
Тыншымады көңілім, тыншымады.
Мазаланбас мендей боп тыңшы-дағы,
Кім шығады қақпадан, кім шығады?
Сәулешімнің дидары жарқ еткенше,
Тыншымады көңілім, тыншымады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жер – ана

  • 0
  • 0

Жаралғалы Жер-ана зыр айналып ғаламды,
Арқасына қондырып, аялаған адамды.
Адам – жердің етене сүйеніші, тынысы,
Мәпелеген перзенті, былайынша, дұрысы.

Толық

Бүркіт пен тышқан

  • 0
  • 0

Кішінің де ақылын
Тыңдаған жөн, батырым.
Алыс жақтан кеп енді,
Қонды Бүркіт жұбайымен орманға.

Толық

Қараторғай

  • 0
  • 0

Әркімге сай дарын бар,
Бетке ұстап өзге атағын барымдар,
Баратын да залым бар
Білмейтұғын жұмысқа.

Толық

Қарап көріңіз