Жанымды ұғынатын жан көрмедім

Жанымды ұғынатын жан көрмедім,
Әркімге жалтақтауды жөн көрмедім.
Өздерін өзгелерден зор санайтын
Жандарды өзімменен тең көрмедім.
Жетісіп тұрмаса да күйім менің,
Жетістім дегендерге иілмедім.
Адамды өлшесе кім ақшаменен,
Сол болды өмірдегі күйінгенім.
Болмаса бір басының имандары,
Тырбанып кімге қалар жиғандары?
Ажалы тіктеп келген сағатында,
Өзіне дем болар ма құйған дәрі?
Мүмкін, сен балама деп тырбанарсың,
Салтанат сарай салып, ырғаларсың.
Айтусыз ажал жетіп келген күні,
Бәрінен дүниеңнің құр қаларсың.
Қазаңа қарақұрым ел жиылар,
Көзінен кейбірінің сел құйылар.
Бәрібір, бар байлығың босқа қалып,
Өзіңе бір-ақ шұңқыр жер бұйырар.
Осыны тірлігіңде ойладың ба?
Жайраңдап жүре бердің тойладың да.
Дүние даңдайсыған бәрі бітер,
Денеңді қара жерге қойғанында.
Кейбіреу «сол керек» деп күліп қалар,
Атың да бірте-бірте ұмыт болар.
Кімде-кім Құдай берген талантпенен,
Биікке самғай берсе қанатпенен,
Көгінде сөнбес күн боп тұрып қалар.

---