Сергей Есенинге

"...Что касается остальных биографических сведений, — они в моих стихах "
С. Есенин

Бұлтты шөптей оратын
Ай — Тәңірдің орағы...
Тәңіртекі, өр ақын,
Жұлдыз-Даңқың жоғары.
Орақ-жүрек сынғанда
Қайғы-бұлтты оратын —
Ащы шабыт буғанда
Шақырды арбап мола... түн.
Құрым сабан басыңа
Қара қайғы тұрды ұйып, —
Құрбы қыздар — ашына
Қарамайды — бір күйік.
Нұр тамызбай мұзыңа
Париждің кештері,
Күншығыстың қызы да
Пәрәнжісін шешпеді.
Барсаң жұртты қабақта
Жұдырықпен тергедің.
Көк аспанға талақтай
Жұлдыз-жырды Зерледің.
Мен де сенше бүлдіргем,
Мен де сенше ұрынғам...
Мұның бәрін білдім мен
Ғұмырбаян—жырыңнан...
Кешегілер бас ұрған,
Бүгін сені ұқпады.
"Қара кісі" қасыңнан
Әй, шықпады-ау, шықпады.
Пенделердің асыл жыр
Болды кейде ермегі.
Кейде халық басынды
Сабан ғұрлы көрмеді.
Сырын ұқпай дәуірдің,
Мұңын ұқты жыр — азаң.
Рязань деп ауырдың,
Ауырды ма Рязань?
Тірлік саған сезілді
Көк бет қатын көзіндей.
Көрмегің кеп, көзіңді
Жұмып алдың — безу ғой!
Ақынды жұрт әлпештеп
Өтсін деп ең — болмады;
Күн боп батты әр кеште
Өлеңіңнің жолдары...
Мен де сенше бүлдіргем,
Мен де сенше ұрынғам...
Мұның бәрін білдім мен
Өмірбаян — жырыңнан...
"Сергей, Сергей, Сергей!" — деп,
Мен де енді өлең арнаймын...
Өлмеу үшін сендей боп,
Кабактарға... бармаймын!..
...Осылай бір жырлап ем
Сонау балғын шағымда.
Сәби сезім — сырлы әуен
Сіңіп кетті сағымға.
Қыршын ақын... тірі елес
Түске енесің бірауық. —
Жазғы күндей — күлегеш,
Күзгі бұлттай — жылауық.
Алды жылдар еркімді,
Қалды адыра ой-арман.
Сонда берген сертімді
Орындадым дей алман.
Дәмін кейін шараптың
Таттық. —
Жиып әрең ес.
Кабак түгіл — абақтың
Бізге бүгін таң емес!
Жан шеңгелдеп кәззап мұң,
Тырнақтарын жазды өктем...
Ресейден — қазақтың
Қасіреті аз деп пе ең?!
Кәрін төгіп нашарға
Билейді елді — батасыз.
Атасыз құл қашанда,
Отанына опасыз!..
Дәнеңе жоқ ойымда,
Кеттім талай көкіп тым.
Отансыздар тойында
Бөсіп өлең оқыппын.
Бас қойыппын шөлдеп кеп,
Ер құйғасын ел сенген. —
У — Зәһарға мелдектеп,
Баттым боққа белшемнен.
Жырғап –
Жүзден өпсе сұм,
Жаттым талай тыраңдап —
Жын жайлаған бөксесін
Жезөкшеге жыр арнап.
Арманды іздеп жоғалған,
Өзегімде асқынды от.
Жеркенгенде солардан,
Кабактарға қаштым көп.
Бере ме опа-қайғы ерге! —
"Ем", — деп құйды у кей залым.
Менің де енді қай жерде
Өлетінім беймәлім.
Сергей, Сергей, о, Сергей —
Мен де ынтықпын молаға.
Әуел баста, десең ғой:
"Бұл пәлеге жолама!"
Таба алмай жүр қан қорек,
Айтпай кеттің неге, ерім:
Туып ақын әр бөлек,
Бір өліммен өлерін?!

---