Өлең, жыр, ақындар

Алкид

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 991
Алкаменнің ұлы Алкид
Ер жүректі жігіт еді шат өңді.
Тау ішінде келе жатып бірде Алкид
Жолмен қауіп-қатерлі,
Жәндік көрді домаланған кірпідей,
Түсінбеді, білмеді ол не екенін.
Өкшесімен езбек еді түрпідей,
Екі есе өсіп шыға келді о перің.
Алкидтің тез бар ашуы кеп қалды,
Қолына алып енді ауыр шоқпарды,
Оқталды –
Қауіптірек түрге енді әлгі ит тым:
Шамадан тыс ісініп,
Күнге қалқа түсіріп,
Жүрер жолын жауып қалды Алкидтің.
Сол ғажаптың алдында үнсіз тоқталды,
Тастады да шоқпарды.
Кенет сонда Афина ару кеп оған:
«Әуреленбе, тоқтат інім! – деді оған, –
Бұл сұмдықты жұрт Ерегіс деседі,
Тиіспесең, көрінбеуге көшеді.
Ал, егерде тисе біреу тас алып,
Ұрған сайын кебе түсіп, қасарып,
Таудан зор боп өседі».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көйлек хикаясы

  • 0
  • 0

Арман таңнан заулайды,
Тайбурылдан аумайды.
Төбешіктен қарғиды,
Көк шалғынға аунайды.

Толық

Ұрт пен мұрт

  • 0
  • 0

Мұрт қаулап өсіпті,
Өсіпті де бөсіпті:
– Осы мен Мұртпын ба?
– Мұртпын!

Толық

Медалист мысықай

  • 0
  • 0

Оныншыны шамасы
Бітіреді Мысықай.
Қылығына қарашы,
Мысықтың тым пысығы-ай:

Толық

Қарап көріңіз