Өлең, жыр, ақындар

Аза

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1123
Ертеректе көне Мысыр елінде
Салтанаттап, байлар өлсе ардақты,
Жылайтұғын жоқтаушылар жалдапты.
Атақты бір сондай қаза кезінде –
Жоқтаушылар азаланған кейіпте,
Сол өлікті мына өмірден жаңғырық
Шығарып сап тыныштыққа мәңгілік,
Бара жатты бейітке.
Осы тұста жүрген біреу қаңғырып,
Әлгілерді туыстары екен деп,
«Айтыңдаршы, – дейді ол, – қуанар ма едіңдер,
Қайта оралса кебінді ер?
Әулиемін, айтқанымды етем тек:
Дұға оқысам Тәңіріне тапсырып,
Тірілте алам дәл мұны».
«Әке, – депті барлығы, – қуант біздей жарлыны!
Тілегіміз – жаса жалғыз жақсылық,
Бес күн жарық көрсін де,
Сонсын қайта өлсін де.
Тірісінде көрген жоқпыз пайда одан,
Алда да ол бізге тиын берер ме?
Өле қалса егерде,
Жылау үшін жалданар ек қайтадан».
* * *
Аз емес-ау сондай байлар қайдағы
Өлімімен пайдалы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Пейіл

  • 0
  • 0

Келіңдер –
Есік ашық, сыйлы ағайын,
Жаюлы дастарқанды жинамайын.
Тәбетің тартқанынша іш те, же де,

Толық

Өз қолыңда тағдырым

  • 0
  • 0

Әрбір сәтім алтын
Өзінменен өткен.
Жаймашуақ жарқын
Көңілім – гүл көктем.

Толық

Қордай

  • 0
  • 0

Қордайдың жері қандай тұнып тұрған?
Күндері көтерілген күліп қырдан.
Самалы жан сергітіп, тынықтырған,
Көңілде кірбің болса, ұмыттырған.

Толық

Қарап көріңіз